Słownik Polsko Norweski3

oranżeria 126 osiem

oranżeria/. drivhus, oransjeri. orator m. taler; ~ski adj. oratorisk, taler-.

oraz konj. og; samt. orchidea/, bot. orkide. orda/. hist. hordę, order m. orden, cerestegn. ordynacja/, ordinering. ordynans m. mil. ordonnans. ordynarny adj. vulgaer; ordinaer. orędownik m. talsmann; forsvarer. orędzie n. bekjentgjorelse, manifest.

orfizm m. hist. orfisisme; orfisme. organ m. (narząd) organ; mus. orgel.

organiczny adj. organisk. organista m. organist, orgelspiller. organizacja/. organisasjon, forbund; ~tor m. organisator. organizm m. organisme. organizować v. organisere. organy pl. mus. orgel. orgazm m. orgasme. orgia/. orgie.

Orient m. 0sten, Orientem orientacja/, orientering, orienteringsevne; ~ować v. orientere, informere; ~ować się v. orientere seg. orka/, plogonn, vżronn. orkan m. orkan, orkiestra/, orkester; ~ symfoniczna symfoniorkester. orlątko n. se orlę. orlę n. omunge.

orli ca/. hunnom; ~k m. se orlę. Ormia nin m. armener; ~nka/. armener (kvinne). ormiański adj. armensk. ornament m. ornament; ~yka/. omamentikk.

ornitolog m. ornitolog; ~ia/. omitologi; ~iczny adj.

omitologisk.

omy adj. dyrkbar, ploye-. orszak m. folgę; opptog. ortęć f. kjem. amalgam. ortodoksja/, ortodoksi, ortografi a/. ortografi; ~czny adj. ortografisk.

ortoped|ia/. ortopedi; ~yczny adj. ortopedisk.

orygina|lnie adv. originalt; ~lny adj. original; opprinnelig; ~ł m. original; (dziwak) raring, original. orzec v. se orzekać, orzech m. bot. nott; ~ laskowy hasselnott; ~ włoski valnott; ~ ziemny jordnott; ~owy adj. notte-. orze|czenie n. erklaering; jur. dom, kjennelse; gram. predikat; ~kać v. erklaere; komme med en kjennelse. orzeł m. om. orn. orze źwi(a)ć v. forfriske, leske; ~źwiający adj. forfriskende, leskende. osa/, zool. veps.

osad m. bunnfall, grums, sediment. osad|a/. koloni, bosetning; ~nik m. kolonist, nybygger. osamo|tnieć v. bli ensom, bli alene; ~tniony adj. ensom. osą|d m. dom, bedommelse, mening; ~dzać v. domme. oschły adj. (nieczuły) kald, ufolsom.

osesek m. spedbam, pattebarn. oset m. bot. tistel. osiadać v. se osiąść, osiągjać, ~nąć v. oppna, nż. osiąść v. slź seg ned; sette seg. osiedl|e n. nybyggerkoloni; bosetning; bygd; ~ić się v. slS seg ned, bosette (seg). osiem num. atte; ~dziesiąt num. atti; ^dziesięcioletni adj. śttiarig; ~naście num. atten; ~set num. Stte hundre.

osierociały adj. foreldrelos; ~ć v. gjore foreldrelos; ~eć v. bli foreldrelos.

osika/, bot. osp, poppel. osioł m. zool. esel; ~ek m. se osioł, oskarżać v. se oskarżyć, oskarżjenie n. jur. anklage, tiltale; beskyldning; ~ony adj. anklaget, den tiltalte.

oskarżyciel m. jur. anklager; ~ publiczny statsadvokat. oskarżyć v. anklage, tiltale; beskylde.

oskrzel|e n. anat. bronkie, luftvei; med. zapalenie (nieżyt) ~i bronki tt.

osła bić v. svekke; ~bienie n. svekkelse; ~biony adj. svekket. osładzać v. sote, sukre. osłaniać v. se osłonić, osławiony adj. beryktet. osłoda/, lindring. osłodzić v. sote, sukre. osło na/, beskyttelse, dekke; ~nić v. beskytte, tilhylle. osłu piały adj. forbloffet, stiv av skrekk; ~pieć v. bli forbloffet, stivne av skrekk; ^pienie n. forbloffelse. osoba/, person.

osobi stość f. personlighet; viktig person; ~sty adj. personlig; ~ście adv. personlig.

osobli wość/. eiendommelighet, sjeldenhet; ~wy adj. spesiell, sjelden.

osobnik m. individ. osobny adj. saerskilt; separat. osobo wość/. personlighet; ~wy adj. personlig. osolić v. salte.

osowiały adj. nedslćitt, forstemt. osóbka/, se osoba.

ospa/, med. kopper; ~ wietrzna med. vannkopper. ospałość/. S0vnighet; ~ły adj. S0vnig, d0sig.

ostatecz nie adv. endelig, til slutt; ~ność/. ytterpunkt; ~ny adj. ytterst, endelig, definitiv, avsluttende. ostatek m. rest.

ostat ni adj. sist; w ~niej chwili i

siste oyeblikk; ~nio adv. nylig, i det siste.

ostemplować v. sette stempel, ostentacyjny adj. oppsiktsvekkende, pśfallende, ostentativ.

ostoja/, stotte, vem. ostroga f. spore, brodd; (w taternictwie) forgreining (av en fjellkjede).

ostrość f. skarphet; (surowość) strenghet.

ostrożjnie adv. forsiktig; ~ność/. forsiktighet; ~ny adj. forsiktig. ostry adj. skarp, spiss; (surowy) streng; (zapach, smak) sterk, skarp; ~ nóż skarp kniv. ostryga f. zool. osters. ostrzał m. beskytning; pole ~u skytefelt.

ostrze n. egg, spiss (ytterpunkt); ~ noża knivegg.

ostrze|c, '-gać v. advare, varsle; —gawczy adj. advarende, varsels-; znak ~gawczy varselsskilt; ~żenie n. advarsel. ostrzyć v. skjerpe, hvesse; klippe; (ołówek) spisse.

ostyg|ać, ~nąć v. avkj0les; ~nięty adj. avkjolet. osunąć się v. gli ned. osuszać v. se osuszyć, osuszyć v. drenere; torke. oswajać v. se oswoić.