WP 1601055 Pro

FRAŃ CISZEK ZABŁOCKI FI R CY K V ZALOTACH

czajowych, zachodzących w społeczeństwie szlacheckim ostatniego dwudziestolecia XVIII wieku.

Realizująca klasyczne zasady jedności miejsca, czasu i akcji t,    j

komedia rozgrywa się - jak czytamy w didaskaliach — „w domu wiejskim Arysta, blisko Warszawy”. Uwagę zwraca tu imię właściciela wiejskiej posiadłości, brzmiące orginalnie i niezadomo- ^inr'^,‘1 wionę w lokalnej tradycji antroponimicznej⁴. Wiejskość otoczenia gra istotną rolę w biegu przedstawianych wydarzeń, a w wypowiedziach bohaterów ujawnione zostają różne jej oblicza i właściwości. Mamy więc wieś arkadyjsko-sentymentalną, traktowaną jako stosowne miejsce kojenia udręk miłosnych. W ten sposób mówi o niej Pustak, komentujący przybycie_rzękomo _ zakochanego Fircyka do posiadłości Arysta:

Wieś jest zwyczajna w tej mierze pociecha:

Szmer strumyków, kwilenie ptasząt, gajów echa —

Są to lube ustronia, jest to bytność cicha,

Gdzie swe amant tym koi kłopoty, że wzdycha.

(akt I, sc. 1)

Aryst proponujący przyjacielowi wyprawienie wesela w swym domu wskazuje niejako uświęcony tradycją styl życia w dworze szlacheckim, gościnnym, obfitującym w rozkosze stołu, spotkań sąsiedzkich, wspólnych zabaw.

Jeśli łaska, wesele odpraw w moim domu.

Na niczym ci nie zbędzie. Mam dobrą piwnicę,

Smaczną kuchnię, sąsiedztwa pełną okolicę,

A nade wszystko więcej gospodarz ochoczy Kontent będzie, że z twoją żoneczką wyskoczy.

(akt II, sc. 1)

Znamienna jest tu wszakże reakcja Fircyka, który tak komentuje zaproszenie gospodarza:

Ot, zwyczaj wieśniaczy,

Ze się gościom naprzykrzy, mniema, że ich raczy!

I prosi, i całuje, i za ręce chwyta,

Jak gdyby ponieść miała szwank Rzeczpospolita