Zasady Wykładni Prawa L Morawski3

**■ Rozdział VIII. Wykładnia funkcjonalna ■«*

Uznanie przez nową konstytucję zasady prymatu prawa międzynarodowego, a także wstąpienie Polski do UE, w której obowiązuje zasada prymatu prawa wspólnotowego nad prawem wewnętrznym państw członkowskich przyczyni się niewątpliwie do spopularyzowania argumentów komparatystycznych. Nasze sądy coraz częściej odwołują się do tak rozumianej wykładni porównawczej i staje się ona standardowym argumentem w wykładni przepisów naszego prawa (por. na przykład postanowienie SN z dnia 13 maja 2008 r., II PZP 8/08, LEK nr 485856; wyrok SN z dnia 19 lutego 2008 r., II PK 256/07, OSNP 2009/9-10/116).

9. Wykładnia historyczna

Pojęcie wykładni historycznej zostało szeroko spopularyzowane przez Savigniego i szkołę historyczną i do dzisiaj jest traktowane w doktrynie niemieckiej jako osobny typ wykładni. Mówiąc najogólniej polega ona na uwzględnianiu w toku interpretacji genezy i kierunku ewolucji instytucji prawnych (uchwała SN z dnia 25 lutego 2009 r., I KZP 32/08, OSNKW 2009/4/25, Biul. SN 2009/2). Wprawdzie w wielu przypadkach trudno jest mówić o jakiejś stałej i wyraźnej linii ewolucyjnej instytucji prawnych i w tym sensie do argumentów historycznych należy się odwoływać ostrożnie, ałe jest niewątpliwe, że w szeregu przypadkach mogą one służyć jako ważna pomoc.

■ W wykładni przepisów można brać pod uwagę argumenty wynikające z kontekstu historycznego powstania i ewolucji instytucji prawnych.

W naszym kraju wykładnia historyczna nie jest traktowana jako odrębny typ wykładni i z tego powodu uznaliśmy ją za jeden ze sposobów wykładni funkcjonalnej. Nie ulega też wątpliwości, że w niektórych przypadkach może być ona pomocna w określeniu kierunku interpretacji przepisów prawnych (por. uchwałę SN z 25 lutego 2005 r., I KZP 36/04, OSNKW 2005/2/13). Szeroko do pojęcia wykładni historycznej odwołuje się na pnykiad SN w uchwale z 29 stycznia 2004 r. (I KZP 39/03, OSNKW 2004/2/13) analizując pojęcie broni palnej. Podobnie w wyroku TK z dnia 28 lutego 2008 r. (K 43/07, OTK-A 2008/1/8, Dz.U.RP 2008/40) Tiybu-nał na przykład wskazuje, że „Poprawne określenie zakresu pojęcia «drogi

^: h* 173 ■■