DIGDRUK00128013

7

swym majątkiem w kieszeni, nieprzywiązu-jąeą się do miejsca i ludzi. Następnie wszystkie narody ciemiężyły ich, prześladowały, a żaden nie chciał asymilować. Dążono tylko do zagłady ich, lub do obrócenia w bydło, niewolnicze. Musieli więc zamknąć się w so-, bie; walka wyrobiła w nich solidarną organizację. religia opancerzyła ich, ghetto skupiało, szata upodobniała, język wiązał. Żargon był wówczas naturalnym wynikiem i równocześnie narządem ochronnym w bojach o zachowanie zagrożonego bytu.

A dzisiaj?

Jeżeli są kraje, w których żargon żyje, i kraje, gdzie nie żyje, jestto jednym z najlepszych dowodów, że żydowstwo nie jest jednolitą organizacją, że nie wszędzie potrzebuje narządów walki. W stocie żydzi, jako jeden obóz, jedno ciało, nie istnieją i istnieć nie mogą. Różniczkują się, zacierają, tracą antropologiczne swoje cechy, i żargon znika także

Europa teraźniejsza da się podzielić pod względem rozwoju cywilizacyjnego na dwa pasy. Do jednego, niższego, należy Rosja, Rumunia, półwysep bałkański, do drugiego, wyższego — reszta. W każdym z nich unormowało się inaczej stanowisko żydów.

W ziemiach ucywilizowanych dostrzegamy przede w szystkiem następujące momenta: ustrój prawny, dążący do bezwzględnego zrównania wszystkich w obec uchwalonych przez większość ustaw; ustruj ekonomiczny, dążący do zadekretowania pracy, jako jedynego źródła dochodów ; duch