Image005901

KAIR

jest moja niewolnica czarna, którą kupiłem dzieckiem przed kilkonastoma laty. A jest w niej kącik dla przyjaciela!... A mam też i dwa dzieła: «Zycie Jana Za-mojskiego» i «Historją Naruszewicza...» Umiem je już na pamięć5 ale szkoda, że niema ich więcej».

«A ten drugi co się teraz do nas zbliża i co także nie wygląda na tutejszego ?»

«Ot to panie wielki wisus!... ***... dezerter... la-daco! Już trzy razy miał sklepik i trzy razy zbankrutował. Musi się teraz żywić przy mnie. Wszak to panie prawie jedna mowa i jedno gniazdo... Słowianie!...»

Bądź nam długo zdrów, poczciwy Michale, a niechaj Pan Bóg będzie z tobą!

Już i wieczór... wkrótce słońce zajdzie; spieszmy więc na brzeg wielkiego kanału ku Izbikie, gdzie nas czeka wspaniały widok.

Otóż znowu ten obszerny plac Izbikie, któren widzieliśmy dziś zrana. Jak odmienna jego z tej strony postać! Tysiące niziutkich plecionych z trzciny krzesełek, jak w Tuilerach, a na nich siedzą Turcy, Araby, Kofci, Europejczycy, paląc fajki, pijąc kawę i używając pięknego widoku, a wkrótce miłego chłodu. Inni spacerują naokoło... Są nawet kapelusze damskie... Rzadkie, ale gładkie!...

Słońce zachodzi!... Jak piękne różnofarbne rzuca odcienia na domy, na wodę, na drzewa, na szczyty minaretów.

Nie jest to plac Vendóme, ani jaki Square londyński; nie jest to zachwycająca Piazetta Wenecji, ar-

48