Image006801

KAIR

Oto pół pałacu na twoje pomieszkanie i 500 niewolnic na twoje usługi!... Żyj zawsze w pobliżu serca mego! podzielaj nasze gody, nasze prace i nasze pienia! tak jak Fatyma podzielała życie swego ojca proroka!»

I zasiadła Abassa u stołu kalifa; i podzielała uczty jego; a jej obecność rozlała wkoło woń różaną i światło słoneczne, a jej śpiew połączony z śpiewem Haruna i Giafara, brzmiał jak czułe westchnienie synogarlicy, wśród ryku lwa i rżenia arabskiego rumaka!

Odkąd zasiadła Abassa u stołu kalifa, czulsze i wymowniejsze były pienia młodego Giafara, i jaśniejszym blaskiem pałała jego źrenica i wznioślejsze były myśli jego i milszy wyraz był rozlanym na jego obliczu. Odkąd zasiadła Abassa u stołu kalifa naprzeciw Giafara, bardziej głos truchlał w jej koralowych ustach i mocniej biło serce w jej łabędzich piersiach i mniej się otwierała źrenica jej niebieskiego oka.

I spostrzegł się kalif, że Giafar płonął do Abassy, a Abassa drżała do Giafara. I przy końcu pewnej biesiady, w której sok winny lał się obficie wkoło, odezwał się do nich w te słowa: «Abasso! tyś od dziś żoną Giafara! Giafarze! tyś od dziś mężem Abassy!»

«Ale słuchajcie! i pamiętajcie! Tak jak w tym dniu wszystko troje razem złączeni przyjaźni ogniwy, jak bracia i siostry żyjemy, tak będziem żyć przez wszystkie czasy. A ty Giafarze, nigdy gdzieindziej, jak przy mym stole nie ujrzysz Abassy; a ty Abasso, nigdy gdzieindziej nie ujrzysz Giafara!» «Taka jest wola kalifa! a biada temu, kto na nią jestgłuchy!»

Zadrżały z radości serca kochanków, a sądząc, że ten warunek jest tylko natchnieniem soku winnego, przystali na wszystko, aby tylko zbliżyć szczęśliwą chwilę, w której ich kalif połączy. I nadeszła ta chwila z wschodzącem słońcem, a Damas słało kwiaty i pienia szczęśliwej parze.

57