Image006701

KAIR

jego, nazwy Bermicydów *, dłużej jaśnieli na horyzoncie i dłużej byli diamentami tronu, niż na nim ród Omniadów zasiadał. I więcej zrobili dobrego narodowi arabskiemu, niż Allah rozsypał gwiazd po niebie. I mędrszą była ich mądrość, jak wszystko, co było na świecie przed Mahometem.

Już Harun-al-Raszyd, z rodu Abassydów, panował nad narodem wiernych, a miasto Słońca rozkwieciło się pod jego mądrą ręką. Bermicydzi ze wszech stron, tron podpierali. Naród żył szczęśliwy. Śpiewacy głosili mądrość i cnoty kalifa i starego Jahji, ojca Bermicydów. Uczeni zdumiewali świat cały, a sklepienia pałacu kalifa, odbijały codzień odgłos wesołych biesiad i harmonijnych tonów bandury!

Giafar, starszy syn Jahji, złożył godność wezyra, w ręce swego brata Fahdalla, a sam, godny syn swego ojca, odda wał się naukom i wdzięcznemi tony, opiewał sławę proroka i kalifów jego.

^ Harun polubił Giafara, i nie mógł dnia przeżyć, nie-widząc jego oblicza. Giafar i Harun, jak dwa zielone dęby co się trzymają w objęciu, żyli szczęśliwi, mając pomiędzy sobą Abassę, wyrastającą jak biała lilja w cieniu bratnich dębów, lub jak słowik, co się ukrywa w gąszczu ich gałęzi.

Harun kochał czule Giafara i kochał czule Abassę. Chciałby przepędzać dnie całe z nimi, a jednak Abassa mieszkała z sułtankami w haremie, gdzie żadna obca noga, oprócz nogi kalifa, stąpić nie może. A jednak Harun nie mógł żyć, niemając zawsze po swej lewicy Abassy, a Giafara po swej prawicy.

«0 siostro luba!» rzekł Harun do Abassy. «Tyś nie stworzona do życia niewolnic!... Twój rozum iskrzy się jak połysk brylantów, a twoje słowa płyną jak strumień miodu!

¹ Bermicyd, znaczy w arabskim języku ssący pierścień.

56