Image008101

KAIR

dratami, mającemi wciąż jeden rząd brył mniej, po każdej stronie aż do kwadratu, z czterech na samym wierzchu.

Nie dojdziem bez chwili odpoczynku na sam wierzchołek.

A nie patrz w dół! Bo przepaść straszna, niemasz tu poręczy... prócz Arabów, co prowadzą pod ramiona. Oni z zamkniętemi oczyma w dzień i w nocy, jak koty się na nią drapią. To nic jeszcze, ale nawet na drugą i na trzecią piramidę, które choć mniejsze, są jednak trudniejszego przystępu i niepodobnego nawet dla ogółu, gdyż od wierzchniej połowy tynk jeszcze nie odpadł i formuje prostopadły spadek, nie wydający sterczących kamieni. Wdrapują się oni na nie za kilka groszy nagrody. A raz nawet, stary pan Michał z Kęczek, dla honoru narodowego wlazł także na nią, ale mówi, że jak się spuszczał, to mu włosy stały jak igły na głowie.

Co za widok przepyszny! Z jednej strony Kair, łąki, gaje, lasy palmowe. Tu Nil wężykiem płynący; tam jego dwie odnogi ku Rozecie i Damiecie się rozciągające. Tu znowu żyzne łany urodzajnej Delty. Jak słońce dobrze zejdzie, zoczymy dalej, jak we mgle, Morze Śródziemne i Aleksandrję, chociaż stąd do nich mil trzy dzieści. Ale płaszczyzna jak zwierciadło, a z tyłu za nami pustynia złocista! Za Kairem także pustynia! a gdzieniegdzie bukiet zieloności, jak gwiazda na tern piaskowem niebie, lub jak łabędzi żagiel na oceanie.

Po pustyni widać przebiegające hieny i szakale

7°