IMG 17 (6)

XLVIII.

udaję iż śpię bardziej lepki od tego co jest

pod brudnym zielonym kocem dopóki dopóty nie wezmę się w garść

powiedz co trzymasz w ręku i dlaczego kiedy się ściemni nie ugasisz tej wielkiej pochodni w ustach przyjaciela

który stoi na warcie a ja mu skądinąd pryskam otóż pryskam mu w najmniej spodziewanym momencie po wszystkim sprzęcie i schodzę ze stanowiska hej hej

XLIX.

zapamiętałem początek wiersza:

„nie narażaj się śmierci”

dziwne napomnienie: „nie narażaj się

śmierci słońcu ciemności wodzie”

no właśnie słońcu ciemności a nawet wodzie czyli każdej rzeczy którą masz w zasięgu ręki albo ci się wydaje że możesz ją posiąść gdy zaciśniesz pięści

zapamiętałem słowa staropolskiego poety który już dawno rozochocił się w ciemności słońcu wodzie: „nie narażaj się śmierci gdy zamkniesz oczy i bardzo powoli (bo to

boli) otworzysz je na siebie” [30 V 1991]