IMGB28 (3)

146 r. rrzeamiot i zadania mediów w edukacji

• ..Toruńskie Studia Dydaktyczne”, t. 10, poświęcony technologii infom, '

pod redakcją Bronisława Siemienieckiego; ^acyj_łle.

• „Komputer w Szkole” z 1996 r. podejmujący problemy pedagogiki m i edukacji komputerowej, pod redakcją Bronisława Siemienieckiego;

• „Chowanna" 2003, nr I (20), pod redakcją Stanisława Juszczyka.

Tworzeniu i rozwojowi badań nad edukacją medialną towarzyszyło zasłuż

technologii kształcenia pismo „Neodidagmata”. Po Leonie Lei jego redaktorem % wym jest Wacław Strykowski. ^nąi|ko.

Tworzenie się społeczeństwa informacyjnego, szybki rozwój technologii j_nf₀cyjnej. wprowadzanie na masową skalę komputerów do szkolnictwa wszystkich ^ bli. a także rozwój komunikatorów cyfrowych miały istotny wpływ na tworzenj II konferencyjnych zespołów naukowych. Warto w tym miejscu wspomnieć taicie i! społy, jak: ^

• „Media a edukacja” (pod kierownictwem Wacława Strykowskiego);

• „Technologia informacyjna w zmieniającej się edukacji” (pod kierownicy

Bronisława Siemienieckiego); ^

“sża

• „Techniki komputerowe w przekazie cyfrowym” (pod kierownictwem Morbitzera);

wetu

• „Nowoczesna technika w kulturze - nauce - oświacie” (pod kierownicy Wacława Strykowskiego i Antoniego Zająca);

• „Multimedialne i sieciowe systemy informacyjne” (pod kierownictwem Czesia wa Daniłowicza);

• „Informatyka w szkole” (pod kierownictwem Jerzego Dałka i Krzysztofa Świę. cickiego oraz Macieja M. Sysły);

• .Pedagogika informacyjna” (pod kierownictwem Kazimierza Wenty);

• „Dziecko w świecie wiedzy i komunikacji” (pod kierownictwem Stanisława Juszczyka);

• „Media w edukacji” (pod kierownictwem Marka Sokołowskiego).

Dorobek konferencyjny był publikowany w licznych książkach. Niektóre konferencje doczekały się powstania serii wydawniczych, np.: „Media a edukacja”, „Technologia informacyjna w zmieniającej się edukacji”, „Informatyka w szkole”, „Technika komputerowa w przekazie edukacyjnym” czy „Media i edukacja w globalizującym się

świecie”.

Lata 90. XX w. to okres powstania i rozwoju specjalizacji pedagogicznej „Metody komputerowe pedagogiki szkolnej” w UMK. Program specjalizacji autorstwa Siemienieckiego, opracowany na początku 1991 r., został wdrożony w kilku uczelniach państwowych i prywatnych. Obecnie specjalizacja funkcjonuje m.in. na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika, Uniwersytecie Śląskim, Uniwersytecie Zielonogórskim, Uniwersytecie Szczecińskim. W każdym z wymienionych ośrodków akademickich program specjalizacji ma tę specyfikę, że przy jednorodnej podstawie teoretycznej powstaje różnorodność oferty edukacyjnej. W efekcie stało się to przyczyną rozszerzenia obszarów badawczych edukacji medialnej i przyspieszyło rozwój pedagogiki medialnej. Narodziny specjalizacji „Metody komputerowe pedagogiki szkolnej"

_ęły na rozszerzenie dotychczasowej oferty edukacji medialnej, co z kolei •_stotny sposób legło u podstaw współczesnej pedagogiki medialnej. Jeszcze jed-_ ważnym efektem stworzenia specjalizacji było zbliżenie programowe technolo-fj informacyjnej i edukacji medialnej.

⁵ W 2004 r. powstała Sekcja Pedagogiki Medialnej przy Komitecie Nauk Pedagogicznych PAN. Pomysłodawcą sekcji był Bronisław Siemieniecki. Powołano także se-niinarium podoktorskie¹ organizowane co kwartał, dotyczące pedagogiki medialnej. Uczestniczyło w nim wielu pedagogów zajmujących się mediami, m.in. Józef Bedna-jgk Marek Furmanek, Janusz Gajda, Stanisław Juszczyk, Stefan Kwiatkowski, Maria Kozielska, Zbyszko Melosik, Bronisław Siemieniecki, Marek Sokołowski. Maciej Ta-naś oraz Kazimierz Wenta. Gościnnie brali w nim udział m.in.: Zbigniew Kwieciński, Tadeusz Lewowicki oraz Lech Witkowski.

Środowisko pedagogiki medialnej zostało docenione przez Ministerstwo Edukacji Narodowej i Sportu², a także przez organizatorów różnych programów edukacyjnych, np. Interkl@sa. Wszystkie najważniejsze przedsięwzięcia dotyczące tworzenia infrastruktury informatycznej i medialnej w Polsce są realizowane z udziałem środowiska pedagogów podejmujących problemy mediów.

Ważne miejsce w rozwoju teorii i praktyki edukacji medialnej odgrywał Microgra-fxTraining and Didactic Center in Toruń, gdzie w latach 1995—2000 funkcjonował unikatowy w środowisku edukacji medialnej ośrodek dydaktyczny prowadzący badania nad zastosowaniem oprogramowania graficznego w polskiej edukacji³.

Przedstawione tu badania nad wykorzystaniem mediów w edukacji doprowadziły do głębokich zmian na mapie pedagogiki medialnej. Można śmiało powiedzieć, że był to okres dynamicznego rozwoju badań dotyczących podstaw tej subdyscypliny pedagogicznej.

Wacław Strykowski (1997a, s. 17) formułując cel pedagogiki medialnej, ujął go następująco: jest to „szukanie pewnych podstawowych, wspólnych, potwierdzonych

Pomysłodawcą stworzenia w pedagogice polskiej seminarium podoktorskiego jest Zbigniew Kwieciński. Siemieniecki, uczestnicząc w jednym z seminariów, dostrzegł możliwość wykorzystania idei Kwiecińskiego w pedagogice medialnej. Ze względu na specyfikę pedagogiki medialnej oraz udział młodszych pracowników naukowych, reprezentujących różne dyscypliny naukowe, do tematów seminarium zostały wprowadzone wykłady z różnych obszarów pedagogiki. Seminarium podoktorskie w pedagogice medialnej stanowi ważny element rozwoju myśli naukowej. W seminarium uczestniczy kilkudziesięciu doktorów z różnych ośrodków naukowych w Polsce.

Do składu Rady ds. Edukacji Informatycznej i Medialnej zostali powołani m.in.: prof. Stanisław

Juszczyk, Bronisław Siemieniecki, Wacław Strykowski, a także dr Janusz Morbitzer. Stronę naukową portalu edukacyjnego MENiS powierzono Bronisławowi Siemienieckiemu, a organizację i tworzenie zasobów Mieczysławowi Łajsowi i Annie Zawiła. Portal „Scholaris” powstał z pomocą Międzynarodowego Funduszu Walutowego, jest oparty na nowoczesnej technologii informatycznej. W tworzeniu zasobów wiedzy uczestniczyło wielu pedagogów zajmujących się mediami, m.in.: \ ioletta k»uic»su. Joanna Laszkowska, Dorota Siemieniecka, Agnieszka Siemińska, Aleksandra Skarbińska M u._s

Wojtan.

W latach 1995—2000 funkcję dyrektora centrum pełnił B. Siemieniecki. Centrum było jedynym autoryzowanym ośrodkiem szkoleniowym w Europie Środkowej w zakresie produktów fiwmm MICROGRAFIX, którymi posługiwała się polska szkoła.