IMGi39

J. Kagon przeprowadzający badania nad zahamowaniem psychoruchowym uznał, iż typowa reakcja dzieci zahamowanych polega na tym, że „stają się one spokojne, unikają kontaktu z nieznaną sytuacją i zmniejszają swoją ogólną aktywność”⁹⁰.

Zakres nasilenia objawów zahamowania psychoruchowego decyduje o trudnościach dziecka w jego codziennym funkcjonowaniu, w reakcjach interpersonalnych, zwłaszcza na terenie przedszkola i szkoły.

Charakterystyczne cechy zachowań dziecka

wskazujące na zahamowanie psychoruchowe

Dzieci zahamowane psychoruchowo wykazują zwolnione tempo ruchliwości, jak i spostrzegania, myślenia, czy kojarzenia faktów. Wymagają dłuższego czasu na zastanowienie się. Do najczęstszych cech zalicza się:

-    zmniejszoną ruchliwość dziecka;

-    ruchy nieporadne i mało spontaniczne;

-    ruchy opóźnione w stosunku do poleceń i mało dynamiczne;

-    długi czas rozwiązywania zadań;

-    odpowiadanie na pytania z opóźnieniem;

-    potrzebę długiego czasu przy wykonywaniu czynności;

-    nienadążanie za tokiem zajęć;

-    niską aktywność (często dziecko nie bierze czynnego udziału);

-    stan zesztywnienia psychicznego po wywołaniu do odpowiedzi;

-    niepewność, skrępowanie i nieśmiałość;

-    długi namysł, długi czas rozwiązywania zadania czy wykonywania innych czynności;

-    unikanie ruchu i zabaw ruchowych;

-    opóźniony moment oddania pracy.

U dzieci zahamowanych obserwuje się zwalnianie postrzegania, myślenia i kojarzenia faktów. Aby rozwiązać jakieś zadanie czy

⁹⁰ por. R. Vasta, M. Haith, S. Miller, Psychologia..., op. cit., s. 450.

98