Magazyn9 5801 djvu

52

52

Według ilości osobników:    °/o

u Murzynów (Loth)......... 57    — 53 3

„ Japończyków (Ad ach i 1909.290). .    146 — 59.6

„ Europejczyków (Ad a chi 1909.290)    .    . 2056 — 59.7

Różnice aczkolwiek nie tak znaczne, jak u innych mięśni, są jednak dość wyraźne; wypływa z tego, że Murzyni (według ilości kończyn) zajmują miejsce między Japończykami a Europejczykami.

Z zakresu małp mamy w tym względzie niedostateczńe wiadomości. Kohlbrugge (1897. 155) podaje, że m.psoas minor stale występuje u Semnopithecidae, u gibbona i orang-utana; u szympanzów i goryli mięsień ten w jednym na sześć przypadków, a więc w 15°/₀ jest nieobecny.

M. psoas maior,

M. iliacus nie przedstawiają nic ciekawego.

M. glutaeus maximus.

Ciekawym jest przyczep mięśnia do kości udowej, który w szeregu filogenetycznym przesuwa się w kierunku proksy-malnym.

Według Kohlbrugge’a (1897. 179) u szympanza i goryla wspomniany mięsień przyczepia się do kłykciów ponadsta-wowych; u orang-utana, gibbona i niżej stojących małp widzimy wędrowanie przyczepu w kierunku proksymalnym.

U Murzynów nierzadko spotyka się dystalnie mocno wysunięty przyczep wielkiego mięśnia pośladkowego. Notowali to Testut (1884a. 302), Bryce (1897. 610) i ja.

M. glutaeus mediua,

M. glutaeus miniimis nie przedstawiają nic ciekawego.

M. pirilorniis.

Mnteryał: 56 osobników, 112 kończyn.

Przedział mięśnia spowodowany przez nerw kulszowy zasługuje przedewszystkiem na uwagę. Jednakowoż widocznie nie wszyscy autorowie zwracali uwagę na tę waryacyę, gdyż była ona notowana u Murzynów tylko w 5 przypadkach u 3 osobników, co stanowi według liczby osobników 5.3°/₀> a według liczby kończyn 4.4°/₀

Prawdopodobnie dane te nie odpowiadają rzeczywistości,