Obrza11

DGren. Dywizja ta otrzymała zadanie przegrupowania się do Legionowa, skąd miała być wprowadzona do Warszawy ^,7.

W sumie dowództwo Grupy Armii „Środek" trwało przy zamiarze ostatecznego zatrzymania natarcia sił I i 2 Frontu Białoruskiego, szybkiego zakończenia walk w Warszawie oraz odtworzenia obrony na Wiśle. Były to cele przekraczające możliwości wojsk Grupy Armii „Środek", niemniej jednak kroki podjęte do ich realizacji wzmogły zaciętość walk na kierunku warszawskim. Powzięte decyzje mogły się stać wyrokiem skazującym dla powstańczej Warszawy. Jednak i tym razem Armia Czerwona pokrzyżowała je, odciągając kierowane przeciwko miastu siły niemieckie.

Ważne decyzje zapadły także po stronie radzieckiej. Jak już wspomniałem przy omawianiu wydarzeń nad Wisłą. Kwatera Główna Naczelnego Dowództwa wydała 29 sierpnia dyrektywy z zadaniami dla poszczególnych frontów radzieckich działających między Zatoką Fińską a Karpatami. Sankcjonowały one w zasadzie stan rzeczy istniejący na tych Frontach.

Wojska 1 Frontu Nadbałtyckiego oraz 3 Frontu Białoruskiego otrzymały zadanie przejścia do obrony na osiągniętej rubieży. Miały one dokonać odpowiednich przegrupowań w celu przygotowania w połowie września nowej operacji zaczepnej, rokującej tym razem ostateczne rozcięcie wojsk Grupy Armii „Północ" i „Środek" oraz całkowite wyzwolenie Litwy. Zakładano też, że operacja ta odciąży wojska Frontu Leningradzkiego oraz 3 i 2 Frontu Nadbałtyckiego, których zadaniem było rozbicie Grupy Armii „Północ" oraz dokończenie wyzwalania Estonii oraz Łotwy.

2 Front Białoruski otrzymał także zadanie przejścia do obrony głównymi siłami, natomiast dwiema armiami lewego skrzydła (49 A, 3 A) dalszego prowadzenia natarcia i w dniach 4- 5 września osiągnięcia Narwi z uchwyceniem na niej przyczółka w rejonie Ostrołęki. Następnie i te armie miały przejść do obrony.

I Front Białoruski miał wojskami prawego skrzydła (48 A, 65 A, 28 A, 70 A, 47 A) kontynuować natarcie i 4-5 września wyjść nad Narew w całym pasie swego działania, uchwycić przyczółki w rejonie Pułtuska i Serocka, a także rozbić warszawskie przedmoście nieprzyjaciela i następnie również przejść do obrony. Kwatera Główna przewidywała, że w trakcie tych działań, w wyniku zbieżnych uderzeń 65 i 70 A, powinno nastąpić wyklinowanie wojsk 28 A z toczącej się bitwy. Wskutek tego armia ta miała odejść na kierunek ryski. Jak pamiętamy, zamiar taki był powzięty przez Kwaterę Główną już pod koniec lipca, w czasie walk o Brześć.

Dyrektywy o przejściu do obrony, jak już była mowa, otrzymały również wojska I i 4 Frontu Ukraińskiego.

Przedstawione decyzje wynikały z ogólnego zamiaru Kwatery Głównej, która w tej fazie letniej kampanii 1944 r. przeniosła główny wysiłek ofensywy na

¹⁷ KTB 9 A. zapis z 28 i 29 1944 r.. MiD WIH. t. 312. roi. 343. kl. 791644 - 7916449; meldunek Grupy Armii ..Środek” z 2 sierpnia 1944 r.. MiD WIH. t. 312. roi. 248. kl. 7803980-7803983.

113