page0235

TRADYCYA POZYDONIUSZA. 233

Czy jednak katalog Trazylla da się w sposób łatwy i naturalny powiązać z tradycyami Akademii ? Nie wydaje się to niemożebnem. Podziału na tetralogie trzymał się już Dercyllides, a choć nie wiemy, kiedy żył ten Platończyk, wolno domyślać się, że albo on sam, albo podział dawniejszy jest od pierwszego wieku przed Chr.; skoro Varro, przyjaciel Cycerona, posiadał wydanie ułożone tetra-logiami^x). Może być, że ono z a w icralo dialogi w cokolwiek innym porządku, niż u Trazylla; ten w każdym razie szedł za jakąś tradycyą Platończyków, przyjąwszy te samą metodę, a gdy przypomniemy sobie, że pierwszą połowę życia przepędził w Rodus, gdzie w szkole Po-zydoniusza pilnie czytywano Platona; że Pozydoniusz był uczniem wielkiego Panecyusza, (180—110) przyjaciela Scypionów i Leliusza; że pod koniec życia przewodniczył Stoikom w Atenach, a nietylko więcej Platona kochał od samego Zenona, lecz zadziwiającym na owe czasy obdarzony zmysłem krytycznym, badał właśnie autentyczność dawniejszej literatury filozoficznej²), przyznamy także, że tradycya Akademii co do wiarogodności pism Platona mogła być dobrze znaną w Rodus, i że profesor i Platończyk, jakim był Tra-zyll, bawiący tam przez długie lata, mógł być nieźle przygotowanym do zrobienia nowćj edycyi filozofa, którego obrał sobie za mistrza na resztę życia³). Nie będziemy zatem lekceważyli jego katalogu a jeżeli nie wszystko w nim autentyczne (11. p. Minos, Epinomis, Listy i t. p.), nie dowodzi to łatwowierności, tak jak pomieszanie prawdziwych i wątpliwych rzeczy w edycyi K. F r. Hermanna

') Cytuje bowiem w swojem dziele de lingua lałina VII. 37 Fedona słowami: Plato in t/uarta (i. e. libro), zkąd pierwszy V ettori trafnie domyśli! się, że Fedon znajdował się na czwartem miejscu w jakićjś tetralogii. Ponieważ on to samo miejsce zajmuje także w pierwszej tetralogii Trazylla, widocznie ten zastósował się do istniejącej już, może przez Dercyllidesa wprowadzonej metody. Zob. Christ, platan. Studien, p. 5 sq. Susemihl, Gesch. der griech. Litt. etc. II. p. 292.

²)    Dowodził n. p., że z pcśród uczniów Sokratesa tylko Platon, Xenofont, Antystenes, Eschines ogłosili dialogi; co do Fedona i Euklidesa powątpiewał, a wszystkie inne uważał za podrobione (Diog. Laiirt II. 7. §. 64). Nad językiem Platona robił studya specyalne, na podstawie mauuskryptów. Zob. Susemihl II. p 76. przyp. 58. Gdyby kto chciał jego krytykę posądzać o stronniczość, dlatego, że odrzucał platońskiego Fedona, można z Zeller’em odpowiedzieć (II. a, p. 441), wyd. 4te), że podanie to, tyle omawiane w nowszych czasach, może powstało z nieporozumienia. Panecyusz odrzucał dialogi Fedona, a późniejsi mniemali, że chodziło o Fedona, dialog Platona.

³)    Zob. cośmy powiedzieli o nim na str. 223, przyp. 4.

http://rcin.org.pl