SAMc35

°/\0?

stąpnie aż do XIV wieku źródła milową I atutowym. Jego rozkwit przypada na c‘ *****

I Iowy XVII wieku. Chociaż wielu ze *

możną

m

w,

.d!> ł •* •    >

A01

A*

»v

' zowanych szaleńców Chrystusowych to, _.._w figury drugorzędne, apotyka się wśród nich tak* wyróżniające się zarówno w cerkiewnej jak i <y ,^d| historii. Są to; Abraham Smoleński, Prokop Bazyli Nawiedzony Moskiewski, Mikołaj PskowskiS Michał Kłopski.

Świadczy o tym zwłaszcza fakt, że o rosyjskich szaleń^WE## ^ Chrystusowych z niemałym zdziwieniem pisali scy podróżnicy XVI i XVII wieku — Herberstei^Ho,.'^^^ sey, Fletcher i inni. Po to, aby wejść na drogę szaleó#*

Chrystusowego, Europejczyk musiał przenieść się    ^ U

Z tego powodu wśród szaleńców Chrystusowych ^1L-wielu cudzoziemców². Prokop z Ustiuga, ja ni *agjt gratis, byl kupcem „z krajów zachodnich, z jszyaa »«■ skiego, z ziemi niemieckiej” ». O Izydorze Twierdzi^ w żywocie pisze się następująco; „Ten nawiedzo y, •lakjjpj

Przed epoką rozkwitu szaleństwo Chrystusowe *^.1 rosyjskim zjawiskiem narodowym. W tym czasie prJ_ i sławny Wschód już niemal nie zna szaleńców Chry2hH| f wych. Nie ma ich także ani na Ukrainie, ani na (Izaak Pieczerski pozostał jedynym kijowskim jurodiw^^^H Fenomen ten jest obcy także światu rzymskokatolicki*^^™

Ega

powiadają niektórzy, przybył z zachodnich bowie^ta* \ j|. ^

■jów^n?zyk^acińskiego^ziemi niemieckiej. Urodzi! są | i wychował wśród sławnych i bogatych, jak mówią, z ro-1    .

du był mistrzowskiego. I znienawidziwszy wstrętną Bop tęo^łiKSt ^ ojcowską wiarę łacińską, pokochał prawdziwą naszą wiut'    CAlOCJ

chrześcijańską, prawosławną”⁴. Jan z Rostowa posiadał psałterz łaciński z którego się modlił. Psałterz ten chowywano w Rostowie⁴ jeszcze ponad sto lat po śmieid L^Jana, kiedy metropolitą rostowskim został Dymitr Tuptała

W potocznym mniemaniu szaleństwo Chrystusowe ko- 1*"1W niecznie związane jest z duchową lub cielesną ułomno-f ścią. Jest to mniemanie błędne.'Należy rozróżniać szalki rstwo Chrystusowe przyrodzone i dobrdSa™™™^™

I Chrystusa”). Rozróżnienie to próbowała także tradycja prawosławna. Dymitr wiając w swoich Czetjach Minejaeh biogi Chrystusowych, często objaśnia, że szaM™

102