skanowanie0006 (181)

Wykonanie. Po oddzieleniu I grupy kationów oraz grupy siarkowodorowej roztwór odparown do objętości 0,5 ml w celu usunięcia H₂S lub rozłożenia CH₃CSNH₂. Po ochłodzeniu wprowadzamy u kropel wody i wykonujemy próby wstępne na obecność jonu P0₄~ (reakcja z molibdenianem amonu* oraz na obecność jonów Fe²⁺ i Fe³⁺. W przypadku stwierdzenia obecności jonów P0₄~ v. i • dzamy NH₃ • H_zO do odczynu zasadowego. Przy tym na ogół wypada osad fosforanów i wodonnl< (z wyjątkiem Zn²⁺, Co²⁺ i Ni²⁺). Następnie kroplami wprowadzamy 2 mol/1 HC1 do rozpuszczeniu lub do kwaśnego odczynu (unikamy nadmiaru kwasu). Do otrzymanego słabo kwaśnego roztwi" dajemy CH₃COONH₄ i 2-3 krople 6 mol/1 CH₃COOH. W tych warunkach tworzy się mieszanina bulw CH₃COOH+CH₃COONH₄.

Jeśli w roztworze znajdują się jony Fe^3K w nadmiarze, roztwór zabarwi się czerwonobr im W nieobecności jonów Fe³⁺, lub też w razie małego ich stężenia, należy je kroplami wprowmi otrzymania czerwonobrunatnego zabarwienia roztworu (unikać dużego nadmiaru Fe³'¹' z< ■■■ . na możliwość utworzenia się rozpuszczalnych kompleksów). Następnie gotować roztwór 2 '• i na gorąco sączyć. Przemyty osad może zawierać fosforany FePO.„ A1P0₄, CrP0₄ oraz cw< ■ wodorotlenooctany glinu, chromu i żelaza.

Roztwór, który może zawierać pozostałe kationy, po sprawdzeniu nieobecności jonów P< > | w zwykły sposób.

Osad badamy następująco: dodajemy 1,5 mol/1 H₂S0₄ do rozpuszczenia osadu. Do otrzymum tworu dodajemy 3 mol/1 NaOH do zobojętnienia i kilka kropel nadmiaru oraz H₂O_a. Ogrzcw.m. kilka minut i następnie sączymy. Osad odrzucamy, roztwór zaś badamy na obecność jonów Al¹

H sposób. Jest oparty na wytrącaniu trudno rozpuszczalnego fosforanu »v" w rozcieńczonym kwasie solnym.

Wykonanie. Badany roztwór przygotowujemy do analizy jak w sposobie I. W razu obecności jonów P0₄“ dodajemy 3 krople 0,5 mol/1 (NH₄)₂ HP0₄ (przy małym stężeniu jonm- 1 ■ wstaje osad trudny do odwirowania) i zobojętniamy roztwór 3 mol/1 NH₃ • HoO.

Do zobojętnionego roztworu dodajemy 4 krople 6 mol/1 HC1, ogrzewamy na łaźni wodm 1 • ¹ 4-6 kropel SnCI₄. Mieszamy bagietką i odwirowujemy. W klarownym roztworze sprawdzamy ¹ •^l' wytrącenia PO^3-. W przypadku niecałkowitego wytrącenia dodajemy kilka kropel SnCl.,

Nadmiar jonówSn⁴⁺ usuwamy z roztworu w postaci SnS₂przez wytrącenie roztworem Al l ¹ po oddzieleniu SnS₂ odparowujemy w celu usunięcia H₂S i przygotowujemy roztwór do wyinr •• nów następnej grupy.

43. Wykrywanie anionów

Opierając się na systematyce Bunsena, dzielimy aniony na 7 grup analny mw dział ten jest oparty na reakcjach anionów ż jonami Ag⁺ i Ba²¹ (stosujemy n< o ' roztwór AgNOg.i 0,3 mol/1 roztwór Ba(N0₃)₂.

Biorąc pod uwagę rozpuszczalność soli srebrowych i barowych, mo/<m dany anion do jednej z 7 grup analitycznych, co uwidoczniono w lab. U4 Systematyczny bieg analizy anionów przy użyciu jako odczynników grnpn* tanów strontu, cynku i srebra opracował Miłobędzki.

W ostatnich latach podano nowe schematy biegu analizy anionów *

* Maleti Ch., Bcvillard 1'.: Anul (Ikon. Actu, J0*13, 8, l^ł> t. I mtnm I. A , / ul Al \nnl *• 1957, 17, 167,, 372; 1950, 21. I, 105; Utkhtr A»„ IW r // Mikuulimi A. in, mn, 'u I

Tabela 4.12
Jony Ag^+ wytrącają osad nierozpuszczalny w rozcieńczonym hnq3. Jony Ba^2+ osadu nie wytrącają	Cl", Br", I-, CN", NCS-Fe(CN)fl~. FeCCN)i~ C10~
Jony Ag^+ wytrącają osad rozpuszczalny w HNO 3. Jony Ba^2+ osadu nie wytrącają	s^2-, CH3C00-, no;
Jony Ag+ftwytrącają biały osad, rozpuszczalny w HN03. Jony Ba^a+ wytrącają biały osad rozpuszczalny w HN03.	sor, cor, cao|-c7h4o|- boi
Jony Ag^+ wytrącają barwne osady rozpuszczalne w HNO 3. Jony Ba^2+ wytrącają osad rozpuszczalny w HN03	S2Os- CrOT, CraOf“, AsOf, As0^8r, PO|~
Jony Ag^+ osadu nie wytrącają. Jony Ba^2+ osadu nie wytrącają	N07, CIO;, 007, MnOI .
|ony Ag^+ osadu nie wytrącają. Inny Ba^2+ wytrącają osad	sor, f-, siFr |:
|.»ny Ag^+ wytrącają żółty osad rozpuszczalny w HN03. )uny Ba^2+ wytrącają biały osad rozpuszczalny w HNOs. I'i /,y odparowywaniu ze stęż. HCl wytrąca się nie-iii/puszczalny osad	sior i

\

lipa anionów

ia .irpujące aniony:

i i    rodankowy (siarkocyjanianowy) NCS~

Hf    cyjanożelazianowy (II) Fe(CN)g~

cyjanożelazianowy (III) Fe(CN)e~

11    podchlorynowy CIO-

l» wymjcają z roztworów zawierających aniony I grupy osad nierozpusz-Ul i. i'u /.onym HNO_a.

⁴¹ n tiidu nie wytrącają.

I    r

. i.l .i kowy, Cl"

■ i i i .mionem kwasu chlorowodorowego HCl, należącego do najmocniejszych kwasów «, . i.l.n. wodorowy, zwany kwasem solnym, jest roztworem gazowego chlorowodoru i ! i . .im lot nym. W temperaturze 110°C destyluje mieszanina azeotropowa o gęstości ił ,, IICI. Roztwory wodne chlorków mocnych zasad, jak NaCl, KC1, mają odczyn |||m< . ..*1 w. n y chlorków słabych zasad, np. NH₄CI, na skutek hydrolizy mają odczyn kwaśny. |, ,i v> wodzie luiwo rozpu izc/.ulna. Do nierozpuszczalnych należą AgCI, i ..... wo.loiollcno lub ilenoililorki bizmutu, antymonu I cyny.