WA30881 I902 SZSTEMATZCYNZ KURS3 I djvu

150

skrawością swego sztucznego upierzenia (pióra, wtyka-ne we włosy, nozdrza itd.), oraz malowideł na swoim ciele, przypomina miejscowe ptactwo. Jest on charakteru podejrzliwego, milczącego, zdradliwego. Są tutaj grupy wojownicze i pokojowe, odważne i tchórzliwe, lecz podróżnicy wszędzie zwrócili uwagę na smętno-apatyczny wyraz twarzy, nie ujawniający ani namiętności, ani bojaźni, uradowania lub litości. Jednocześnie daje się spostrzegać pewne lubowanie się w męczeniu innych: Tupijczyk, kiedy złapie zwierzę, zabija jc nie odrazu, lecz powoli dręczy, zadając mu małe rany, ażeby cierpiało jaknajdłużej. Sposób poszukiwania zemsty może najlepiej oddaje fizjognomję duchową rozpatrywanych obszarów. Wprawdzie przykład, przez nas podany, pochodzi z wybrzeża zatoki Meksykańskiej i dotyczy Karaibów, ale swoją drogą zawiera w sobie pierwiastki, spotykane i w porzeczu wielkich rzek Brazylji. Karaib, doznawszy krzywdy, wpadał w szał istny, długi, pożerający, lecz bez gwałtownych wybuchów. Śledził w milczeniu każdy krok swej ofiary; zastawszy ją śpiącą w ustronnym miejscu, wsypywał jej do ust nieco trucizny roślinnej. Gdy to nie poskutkowało, gotów był całemi miesiącami udawać przyjaciela, póki nie wywarł zemsty. Jeśli i to zawodziło, znikał z osady, w skórze zwierzęcej z odpowiednio pomalowanym ciałem błąkał się całe lata, wyczekując w gęstwinie szczęśliwego trafu, gdy mógł przebić wroga zatrutą strzałą z tyłu i zmiażdżyć głowę maczugą.