WA30881 I902 SZSTEMATZCYNZ KURS#1 I djvu

— 228

nym, krótkogłowcy zaś i ich mieszańcy są mięsem i kośćmi".

Lapouge rozwija poglądy swoje drobiazgowo na przykładzie dziejów Francji^]).

Przed zaborem rzymskim znajdowało się w Galji około 5—6 miljonów głów ludności długogłowej. Około miljona zginęło w walce z Cezarem, drugie tyle sprzedano do niewoli. Ginęli głównie energiczni blondyni. Po klęskach ówczesnych Galja staje się najpracowitszą, lecz i najbardziej służalczą prowincją rzymską. Iskra buntu tli się tylko na północy, gdzie jasnowłose żywioły są liczniejsze. Stan taki trwa w ciągu kilku stuleci: rośnie bogactwo, ale nie sława. Zwolna przecież, jako związkowcy, później jako zaborcy, ludy długogłowe w wieku piątym i następnych przenikają do kraju, z niemi zaś życie. Kilkaset tysięcy przybyszów wystarcza, ażeby w kilkomiljonową służalczą ludność wlać ducha wojowniczego. Zastę-

¹) Badacze angielscy, a przedewszystkim Mac-kin-tosli, Beddoe, Mac Lean, Mitchell usiłowali scharakteryzować typy antropologiczne z dzielnic Zjednoczonego Królestwa pod względem duchowym i społecznym. Próby te pozostawiają, o wiele dodatniejsze wrażenie niż sumaryczne wywody Lapouge’a, ale ponieważ ci badacze nie opracowali zagadnienia tak rozlegle jak antropolog francuski, poprzestajemy na dorywczej wzmiance o ich przyczynkach. Ogół tych poszukiwań uwzględnił J. Munro w niewielkiej, ale cennej pracy The story of the Britisk łiuces, Londyn, 1899.