052 djvu

102

Jej lica płoną jak róża W wonnym ogrodzie Sewilli, Białe ramię się wynurza,

Z pod furkającej mantylli.

Zieloną siatką podpina Spadający włos warkoczy,

Nie bacząc na Tamburina Murzynki patrzą w jej oczy.

Wszystkie maszty i lawety Obsiadła czeladź bez broni, Trąby, żele, kastaniety,

Zamiast lontów mają w dłoni.

A gdy zakończono tańce.

Murzyn podał jej w pokorze Gitarę —ona romancę O Cydzie Kampeadorze

Śpiówa. — Słuchaj, o meczetach, O Gwadalkwiwirze śpiewa,

Jak tam przy nocnych bankietach Brzęczą źródła, szumią drzewa.

A teraz jej piosnka dzwoni O roskosznój tej zatoce,

Gdzie leniwy Lazzaroni,

Pod gwiazdami pędzi noce.

I o Romie, o Milano,

Gdzie zbójcę plądrują diable.... Kapitano! Kapitano!

Każ-no lepićj ostrzyć szable.

My osobne mamy prawo.

Śród burzliwych wód bezmiaru, Więc jak strzałą lecim nawą — Trzeba brańców do Bazaru.

Kapitano ani zważa Że tuż czyha nań Abdallah — Strasznie błyska miecz korsarza — Zwróćcie łódź — Allah il Allah!

Ognia! — kula poszła ptakiem — Prawa dłoń na rękojeści! Przyciągajcie okręt bakiem! Naprzód! ile nóg się zmieści.

Śmiercią niech wasz kindżał błyska Aż nie złożą broni sami;

Na kaftany choć krew pryska, Krew czerwieni — ich nie splami.