24535 Słownik Polsko Norweski 0

terreng 504 tilbakereise

terreng n. teren.

terrenglop n. sport bieg terenowy, terrier m. zool. terier, terrin m. waza do zupy. territorialfarvann n. wody terytorialne.

territorium n. terytorium, terror m. terror; ~isere cz.

terroryzować; ~isme m. terroryzm; ~ist m. terrorysta, terskel m. próg. terte m. ciasto, tertefin pm. pruderyjny, tertiaer pm. trzeciorzędny; trzeciorzędowy. teservise n. serwis do herbaty, tesil m. sitko do herbaty, teskje m. łyżka do herbaty, testament n. testament; ~arisk pm. testamentowy; ~ere cz. zapisać w testamencie.

testamentsarv m. jur. spadek testamentowy, testator m.jur. testator. testikkel m. anat. jądro, testimonium n. świadectwo (z miejsca pracy), zaświadczenie, tett pm. (ikke lekk) szczelny; (ikke spredt) gęsty; (naer) bliski; ps. blisko; ciasno; gęsto, tettbebygd pm. zabudowany; ~ strek osiedle zabudowane, tettbygd pm. zabudowany; (om menneske) krępy, tettsittende pm. obcisły.

Thailand geogr. Tai, Syjam, ti num. dziesięć.

Tibet geogr. Tybet, tibetan er m. Tybetańczyk; (kvinne) Tybetanka; ~sk pm. tybetański, tid m. czas; fra den ~ av od tego czasu; med ~en z czasem. tidevann n. geogr. pływ, przypływ i odpływ.

tidfeste cz. określić czas. tidlig ps. wcześnie; pm. wczesny; ~ere ps. wcześniej; pm. wcześniejszy; ~st ps. najwcześniej; pm. najwcześniejszy, tidlos pm. ponadczasowy, nieprzemijający, tidsalder m. wiek, stulecie. tidsfordriv n. rozrywka, tidsforskjell m. różnica czasu, tidsfrist m. termin, patrz też frist. tidsnok ps. w czasie, tidspunkt n. pora, godzina, tidsskrift n. czasopismo, tidsrom n. okres czasu, tie cz. milczeć.

tiende m. dziesięcina (kościelna); num. dziesiąty, tiger m. zool. tygrys, tigge cz. żebrać; ~r m. żebrak; ~ri n. żebractwo, żebranina, tikk m. cyk; ~-takk cyk-cyk. tikke cz. tykać, cykać; klokken ~r zegar cyka.

til pi. do; na; dla; sp. aż do; ps. jeszcze; vi drar ~ Warszawa jedziemy do Warszawy; ~ hoyre na prawo; ~ salgs na sprzedaż; ~ venstre na lewo; ~ henne dla niej; vent ~ vi kommer poczekaj aż przyjedziemy; en ~ jeszcze jeden; litt ~ jeszcze trochę, tilbake ps. z powrotem, wstecz, w tył; w tyle.

tilbakebetaling m. spłata, tilbakeblikk n. spojrzenie wstecz, tilbakefall n. powrót choroby, tilbakegang m. upadek; powrót, tilbakeholden pm. powściągliwy, ostrożny; ~het m. powściągliwość, tilbakekomst m. powrót. tilbakelevere cz. oddać, zwrócić, tilbakereise m. podróż powrotna.

tilbaketog n. odwrót, tilbaketrekning m. odejście, cofnięcie się.

tilbaketrukket pm. ustronny (o miejscowości itp.). tilbakevei m. droga powrotna. tilbakevirkende pm. jur. o mocy wstecznej, z mocą retroaktywną (o ustawie); działający wstecz. tilbakevis|e cz. odrzucić; ~ning m. odrzucenie.

tiłbe cz. czcić, uwielbiać; ~der m. czciciel, wielbiciel, tilbehor n. przybory, akcesoria, tilberede cz. przygotować, przyprawiać, tilbringe cz. spędzić. til|bud n. oferta, propozycja; ~by cz. proponować, tilborlig pm. właściwy, odpowiedni.

tilboyelig pm. skłonny, pochopny; ~het m. skłonność, pochopność. tildele cz. przyznaczyć, wyznaczyć; ~ing m. przydział, til dels ps. częściowo, tilegne cz. dedykować; (kunnskaper o.l.) nabywać, osiągać.

tilfeldig pm. przypadkowy; ~dighet m. przypadek; ~digvis ps. przypadkiem; ~le n. przypadek, wypadek, traf. til felles ps. wspólnie, tilflukt m. schronienie, przytułek; ~sted n. patrz tilflukt. tilflyttingsland n. kraj osiedlenia, tilfreds pm. zaspokojony, zadowolony, kontent; ~het m. zadowolenie, satysfakcja; zaspokojenie, tilfredsstille cz. dogodzić, zadośćuczynić; zaspokoić; ~lse m. zadośćuczynienie; zaspokojenie;

~nde pm. zadowalający; zaspokajający, tilfrosset pm. zamrożony, tilforsel m. dostawa, zaopatrzenie, tilfoye cz. dodać, dołączyć, tilgi cz. przebaczyć, darować; odpuścić; ~velig pm. przebaczający, darujący ■ /V velse m. przebaczenie, darowanie; odpust.

tilgjengelig pm. dostępny, przystępny.

tilgjort pm. afektowany, tilgodebelop n. należność. tilgodehavende n. należność, tilhenger m. zwolennik; (vogn) przyczepa; ~ fes te n. hak dla przyczepy, tilhylle cz. osłaniać, tilhore cz. należeć; ~nde pm. należący do. tilhorer m. słuchacz, tilintetgjore cz. niszczyć; ~lse m. zniszczenie, zagłada, tilkalle cz. wzywać, wołać, tilkjenne cz. przyznawać; ~gi cz. oznajmiać.

tilknytning m. przywiązanie, tilkomme cz. (vaere ens plikt) mieć w obowiązku, tillaget pm. przygotowany, til lags: gjore ~ zadowolić, sprawić przyjemność, tillate cz. pozw^rolić, dopuścić; ~lig pm. dopuszczalny; ~lse m. pozwolenie, tillegg n. dodatek, tilleggspensjon m. emerytura dodatkowa.

tilleggsutgift m. patrz merutgift. tillempe cz. przystosować, tilliggende pm. przyległy, tillit m. zaufanie; ~sfull pm. ufny. tillitsmann m. mąż zaufania.