29226 img954

(w tym związku zaimka my, nasz), służąca podkreśleniu wspólnoty nadawcy (przemawiającego w imieniu zbiorowości) z masowym odbiorcą; formy te realizują funkcję nakłaniającą języka przemówień, d) w tekstach informacyjnych częstotliwość form nieosobowych typu zrealizowano, wykonano, osiągnięto;

3)    w zakresie słowotwórstwa: a) wysoka frekwencja skrótowców, b) produktywność złożeń typu: klubokawiarnia, zleceniobiorca, wczaso-konferencja, kursokonferencja, roboczodniówka itp., c) wyraźna tendencja zmierzająca do regularności słowotwórstwa, stąd m.in. usuwanie ałternacji jako współformantu, szerzenie się suf. -owy, -owiec, -acz, -arka, które nie wywołują zmian alternaeyjnych, d) częste użycie, derywatów typu wysyp, uzysk, e) zanik formacji z -anka, -ówna, ograniczenie formacji z -owa, -ina (maskulizacja nazw własnych żeńskich), f) brak derywatów ekspresywnych, hipokorystycznych i augmentatyw-nych (podobnie jak w języku naukowym), g) szerzenie się analitycznych form typu bardziej dogodny, bardziej wyrazisty (w miejsce potocznych dogodniejszy, wyrazistszy);

4)    w zakresie składni: a) bardzo silna tendencja (podobnie jak w języku naukowym) do posługiwania się strukturami nominalnymi, można w przypadku tego języka mówić o stylu nominalnym, b) w związku z tym tendencja do ograniczenia zdań wielokrotnie złożonych hipo-taktycznych na rzecz rozbudowanych zadań pojedynczych; ważną funkcję w tej rozbudowie spełniają rzeczowniki dewerbatywne (zwłaszcza w funkcji przydawek dopełniaczowych) oraz imiesłowy bierne; charakterystyczne są też szeregowe skupienia, c) tendencja do semantyza-cji wyrazów funkcyjnych i charakterystyczna ich częstotliwość, por. np. w zakresie wyrażeń przyimkowych: na rzecz, np. zbiórka na rzecz budowy szkół; w stosunku do; na temat; w kierunku na; w odniesieniu do; na terenie; ze strony; na przestrzeni itp., d) szerzenie się niektórych przyimków: celem; w celu; względnie 'łub’; odnośnie (rzadko poprawne odnośnie do); dla (por. potrzebny dla kraju = potrzebny krajowi), poprzez 'przez’ dtp., e) częstotliwość spójników złożonych: a więc, ale przecież, czy też..., f) bardzo charakterystyczna frazeologia struktur syntak-tycznych i ich znaczne ujednolicenie;

5) w zakresie frazeologii: a) ogromna liczba zestawień nominalnych, współrzędnych i podrzędnych; uporządkowane zestawienie tych frazeogramów podaje Andrzej Maria Lewicki²⁷, por. np. budżetu i planu, maszyn i urządzeń, masy pracujące, gromadzkie rady narodowe, te-

²⁷ A. M. Lewicki: Łączliwość frazeologiczna wypowiedników i jej związki z łączliwością leksykalną w polskich tekstach publicystycznych i oratorskch. W: Studia nad składnią mówionej polszczyzny. Red. T. Skubalanka. Wrocław 1978, s. 119—126.

70