56952 Obraz7 (9)

90 LOSY PASIERBÓW

~^Nie P^leć ^go nie trzeba! _ zawołała

i choSyⁿS: ~^Ja m dwa razy ty,e •'i*¹-

Bo pani ma mocną głowę.

„nlV^{y słal}^^{? No}> ^a jakby i naprawdę się upiła, to co? u wroga jesteś? Wtedy odwiezie

i nie^anS'    ^{1 d}° ^{PraCy m}^^a Postać

Ignaś? ^{ęd 7 Jak trZ6ba pożyczy}‘ Nieprawda

— Ależ rzeczywiście...

~.^A m°\^e P^an Powiedzieć, kiedy mój mąż będzie mógł zacząć pracować? — spytała

łelTn^Kledy? i- ^{zamyślił s}ię- ~ W poniedzia-tek na pewno. Juz mówiłem o tym ze starszymi w fabryce. No pijżeż pani!

Domka wypiła i zapowiedziała, że to już ostatni kieliszek.    ^J

Makryca powrócił do poprzedniego tematu Niech mnie pani posłucha. Mówię że po-

_S2^„,~^{g0 C}° ^posladam- ^nle l«*m

—    Zapewne niezdrów pan.

Nie. Kobiety nie mam.

A w kraju pan nie zostawił?

—    Dotychczas kawalerem jestem

^{jeszcze mł}ody. Przy stanowisku swo-m może pan pojąć za żonę najurodziwsza dziewczynę lat dwudziestu.

I⁶ m°^gę ~ Powiedział tonem głębokiego przekonania. — Tylko, że ja nie

może^bw^ ^{SZUkam> ale gustu}- ^Moja wybranka

żatka ^bMłorf_a ^Pr°_t^ŚCie^ ^mówi£i^c — Już jest mę-zatka. Młoda i krasiwa mężatka — podkreślił

UKŁ.’ ^{nla oray}- “-w « “

^{Żachnęła się}- ^Gest byi aż nadto wy-■ y. omimo czadu w głowie zrozumiała że nią mu chodzi; że tak wyjazd do Villa Żula,

jak i jej tu obecność, a nawet sprowadzenie ich do Berisso to nie jest zwykły zbieg okoliczności, ale skutki zabiegów Makrycy.

—    Pani mnie rozumie?

—    Ma się rozumieć — odparła bezmyślnie. Pot jej wystąpił na czoło. Groza położenia przejęła ją trwogą. Wiedziała, że gdy przetnie mu nadzieję, to już mąż pracy na pewno nie dostanie i oni znajdą się w sytuacji bez wyjścia.

Makryca był podniecony: płonęły mu oczy, czerwieniły się lica i drżały wargi.

—    Jeśli ta kobieta mną nie wzgardzi — ciągnął — to jej urządzę książęce życie. Postawię w La Placie czale, obłożę go wewnątrz lustrami, ubiorę ją w jedwab i perły, kupię auto, naj-mię służącą — mówił nie spuszczając z niej oczu.

Domka uczuła, że ujmuje ją pod stołem za kolano i szuka brzegów spódnicy. Odsunęła się więc ostrożnie z krzesłem w tył i zwracając się do Sacharynki rzekła:

—    Pójdziem już, paniuśka, do domu.

—    Głupstwa pleciesz! — ofuknęła tamta. — Tylkośmy co rozgadali.,.

—    Niech pani spojrzy — wskazała na zegarek. — Noc...

—    Gwałtem panią trzymać nie będziemy — wtrącił Makryca j mrugnąwszy do Sacharynki rzekł do niej: — Zejdź Katiusza do sklepu i powiedz Arabowi, ażeby przygotował kilo bombo-nów. Trzebaż dzieciom gościńca posłać.

—    Dobrze, pójdę, ale wpierw musi Domka jeszcze jeden kieliszek wypić. Domka, bierz, nie strój komedii!

—    Powiedziałam już, że za nic w świecie.

—    Ja wiem, ty Zygmusia swego się boisz. Niemądra jesteś.

—    Tu się pani myli. Mąż mi wierzy. On wie,