88774 P1050159

administracją a obywatelem, a co za tym idzie - uwolnienie obywateli od zbędnych powinności.

Dodatkową potrzebę stworzenia nowego aktu prawnego regulującego kwestię ewidencji ludności zrodził obowiązek wykonania postanowień rozporządzenia (WE) nr 862/2007 z dnia 11 lipca 2007 r. w sprawie statystyk Wspólnoty z zakresu migracji i ochrony międzynarodowej oraz uchylającego rozporządzenie Rady (EWG) nr 311/76 w sprawie statystyk dotyczących pracowników - cudzoziemców.

Ewidencja ludności - stan obecny

Ewidencja ludności w dzisiejszym kształcie, w tym prowadzenie rejestru PESEL, całkowicie opiera się na realizacji obowiązku meldunkowego.

Logika zasilania rejestru PESEL polega na wprowadzaniu danych wyłącznie przez komórki ewidencji ludności w gminie, zajmujące się meldowaniem na pobyt stały i pobyt czasowy. Komórkom ewidencji ludności przypisano w całym systemie ewidencji danych rolę nadrzędną; są miejscem gromadzenia danych związanych z tożsamością i statusem prawnoadministracyjnym osoby; komórki ewidencji ludności są równocześnie pośrednikiem w przepływie danych między organami administracji rejestrującymi zdarzenia tworzące te dane (np. kierownikami urzędów stanu cywilnego, konsulami, wojewodami) a rejestrem PESEL. Taki system jest powodem wielu omyłek i bardzo niekorzystnie wpływa na terminy zasilania rejestrów. Organy odpowiedzialne za rejestrację zdarzeń nie mają dostępu do rejestru PESEL, aby móc go zasilać. Kierują informację o danych osoby do komórki ewidencji ludności właściwej dla miejsca pobytu osoby, identyfikowanego przez adres jej zameldowania. Jeżeli, na obecnym etapie, a więc przed stworzeniem warunków technicznych umożliwiających wprowadzanie danych bezpośrednio przez organy je rejestrujące, zlikwidowano by całkowicie rejestrację miejsca zamieszkania, rejestr PESEL przestałby być zasilany i doszłoby do jego dezaktualizacji, podczas gdy opiera się na nim m.in. system wyborczy, zasady finansowania samorządu terytorialnego, jak również możliwość świadczenia o rzez administrację publiczna podstawowych usług dla obywateli, np. w zakresie szeroko rozumianej pomocy społecznej, realizacji obowiązku szkolnego itp.