94289101 djvu

FIZYOLOGIA NARZĄDU WZROKU 571

się u królika w ciągu 75 minut, u człowieka w ciągu 50 minut. Wstrzykiwanie tuszu lub też innych barwików przekonywa, że wchłanianie tej cieczy odbywa się w obwodowym kąciku przedniej komory. Daje się mianowicie wykazać prąd dążący w kierunku więzadła grzebieniastego (lig. perlinatum), przestrzeni Fontany i przewodu Schlemma.

Ciało szkliste (corpus vitremi), które wypełnia całe wnętrze gałki ocznej poza soczewką i przedstawia masę przeźroczystą o zbitości dość jędrnej galarety, zawiera również ciecz wydzielaną przez wyrostki rzęskowe. Krążenie w tej cieczy odbywa się bardzo powoli.

Napięcie wśródoczne.

Już samo dotykanie palcami przekonywa nas, że gałka oczna pozostaje stale w dość znacznem, spręzystem napięciu. Napięcie to jest bardzo ważnym warunkiem trwałego zachowania optycznych własności oka. Zależy ono z jednej strony od ilości treści, w szczególności od ilości cieczy w gałce ocznej zawartych, a z drugiej od oporu sprężystych ścian gałki. Opór ścian t. j. rogówki i twardówki jest mniejwięcej stały, toteż zmiany napięcia wśródgałkowego zależą przedewszystkiem od zmian w ilości cieczy w oku zawartych, a więc od stosunku wydzielania do wy alania tych cieczy, a także od wypełnienia naczyń krwionośnych wśródgałkowy ch i od zmian ciśnienia krwi w tych naczyniach.

Do mierzenia ucisku wsródocznego posługujemy się u zwierząt manometrem, u człowieka zaś służą nam do tego celu przyrządy zwane tonometrami W ostatnich czasach zdołano zapomocą udoskonalonego tonometru podanego przez Schiótza z większą niż dawniej dokładnością oznaczyć prawidłowe ciśnienie śródoczne T), które waha s*ę w granicach od 20—30 mm. Hg. Zasada tonometru polega na mierzeniu oporu ścian gałki ocznej (rogówki) zapomocą ucisku wywartego przez odpowiednio dobrane ciężarki. W stanie prawidłowym, zwłaszcza w oczach, w których napięcie wśródgał-kowe jest znaczniejsze, t. j. zbliża się do swej górnej granicy prawidłowej. wykazać można z łatwością wahania ucisku zależne od tętna.