94282001 djvu

600 FR. NOWOTNY

ton stroika odczuwamy w płaszczyźnie środkowej. Jeżeli przez dłuższy czas doprowadzamy ton tylko do jednego ucha, a następnie przykładamy oba telefony do uszu. to nie słyszymy już tonu w płaszczyźnie środkowej, lecz po stronie ucha nieznużonego. W ten sposób przekonujemy się łatwo o znużeniu ucha. Jeżeli teraz wywołamy znużenie ucha dla tonu np. o 360 drganiach i zaraz doprowadzamy do obu uszu ton o drganiach np. 365, to ucho znużone na ton 360, nie okazuje najmniejszego znużenia na ton o 365 drganiach. Czyli że na resonator odpowiadający tonowi 365, nie miałoby wpływu znużenie resonatora o wysokości nieznacznie tylko niższej.

Przeciw teoryi Helmholtza przemawia:

1.    Nadzwyczajna krótkość strun (włókien) w membrana basi-laris, (najdłuższe u noworodka wynoszą 049 mm.), pod tym względem szczególnie w stosunku do tonów niskich nie znajdujemy nigdzie analogii.

2.    Doświadczenia Marxa i Kalischera. Przemawiają one przeciw teoryi resonacyi, opierającej się jak wiadomo na obecności włókien, nastrojonych na tony różnych wysokości. Doświadczenia Wittmacka i Joshiego wykazywały, iż odpowiednio do doprowadzenia tonów niskich lub wysokich degeneracyi ulegał organ Cortiego w skręcie szczytowym lub podstawowym. Doświadczenia Marxa wykazują, iż tony wysokie odbiera każda część membranae basilaris, doświadczenie zaś Kalischera wykazuje, iż tak tony niskie jak i wysokie ulegają percepcyi, jeśli się tylko jakakolwiek część ślimaka pozostaje, obojętnie co do lokalizacyi tej części pozostałej, czyli że każda część organu Cortiego jest zdolną do percepcyi tak tonów niskich jak i wysokich, dalej że nawet po zniszczeniu znacznej części przybłonka nerwowego (Neuroepitel) ślimaka pozostaje się jeszcze zdolność różniczkowania tonów.

Chcąc połączyć sprzeczne z sobą doświadczenia Joshiego i Wittmacka z doświadczeniami Marxa i Kalischera, zwracają się niektórzy do dawnej teoryi Ewalda, wedle której membrana basilaris odpowiada na każdy ton drganiami in toto, przy każdym więc tonie wystąpi wrażenie słuchowe, o ile choćby tylko część błony podstawowej jest utrzymaną i to obojętnie, czy część ta położona jest na szczycie, czy przy podstawie ślimaka. Przy obrażeniach ślimaka ucierpi najpierw zdolność drgania membrana basilaris na tony o mniejszem natężeniu t. j. na tony niskie, podczas