B574 8
32

120 ROBERT BERNHARDT

ognisk odgraniczająca warstwa młodej tkanki łącznej, zawartość zaś ulega wessaniu, a częściowo też zwapnieniu.

Objawy. Pierwotna promienica skóry przebiega pod różnemi postaciami. W początkowych okresach choroby powstaje w niektórych przypad kach zaczerwienienie i obrzmienie skóry, podobne do spostrzeganego w rop-nicy'. Po ustąpieniu objawów ostrego zapalenia zjawiają siq następnie różnej wielkos :i mało bolesne twory guzowate kształtu okrągłego i podłużnego, a mniej lub więcej wzniesione ponad poziom otoczenia. Guzy te są nader

miękkie i częstoicroć d?ią objawy chetbotania. Pokrywająca skóra barwy ciemnoczerwonej lub czer-wonofioletowej jest sucha i bardzo ścieńczała. Poprzez nią przeświecają tu i owdzie drobne, punkcikowate miejsca, żółto zabarwione. Po przecięciu można się przekonać, że guzy zawierają bardzo niewiele płynu surowiczego i surowiozoropnego, głównie zaś suchą tkankę ziarninową, ulegającą martwicy i zwyrodnieniu tłuszczowemu. Skóra, otaczająca guzy, jest twarda, a naciek sięga głęboko — aż do tkanki podskórnej. Sąsiednie gruczoły chłonne nie ulegają obrzmieniu.

W dalszym rozwoju promienica wolno się rozpościera w skórze. Na obwodzie powstają świeże ogniska chorobowe, gdv tymczasem dawn.cjsze otwierają się na zewnątrz, ulegają stopniowemu wessaniu i wreszcie giną, pozostawiając dosyć płaskie blizny. W niektórych jednak przypadkach sprawa sięga w głąb i ze skói y przechodni na mięśnie oraz na kości. Wtedy blizny bywają wciągnięte, częstokroć zrośnięte z kością, a odgraniczenie pierwotnej promienicy skóry od wtórnej staje się w tym okresie nader utrudnione.

W innym szeregu spostrzeżeń występują guzki okrągłe, twarde a częstokroć niebolesne, które się mieszczą w głębszych pokładach skóry. Twory promienicze powiększają się wolno i stopniowo zlewają sie w gruby, twardy naciek o powierzchni nierównej, guzowate,. Skóra nad guzkami posiada za-barwie.nie czerwone, czerwonosinawe lub sinoczerwonawe. Z bi :giem czasu guzki