bolsche006301 djvu

63

jest zupełnie zbyteczna do oddychania. Owo dwoiste stworzenie, mające do wyboru tryb życia ryby i salamandry, nazwano po łacinie Ceratodus.

Nazwę tę jednak pierwotnie wymyślono dla określenia stworzeń z rodzaju ryby, których skamieniałości w całym szeregu odmian odkrywano w warstwach pierwszorzę-dowej epoki, aż do najdawniejszych. Odznaczają się one badzo osobliwemi zębami u podniebienia. Właśnie takie same zęby ma i żyjący Ceratodus. Stąd wysnuto dość uzasadniony wniosek, że swoją umiejętność dwojakiego oddychania zawdzięcza on dziedzictwu z bardzo dawnej epoki pierwotnych dziejów ziemi. Uważają go za epigona istotnej rodziny przejściowej między rybami oddychającemi skrzelami, a pierwszemi zwierzętami, które płucami oddychały, a zatem tą grupą mieszaną, co dała początek płazom, gadom i ssakom. Szczątki tych przedhistorycznych krewniaków Cera-todusa przypisuje się także wprost tej grupie przejściowej mieszańców.

Żarłacz cz. rekin. Żarłacze stanowią odwieczną grupę, od której pochodzą inne ryby, a która pozostaje w związku z pniem genealogicznym człowieka.

W każdym razie australski Ceratodus okazuje nam jasno, w jakich warunkach zewnętrznej konieczności może się rozwinąć płuco: mianowicie wtedy, gdy wody jest mało Inb gdy ona niedosyć powietrza zaw^Tiera.

Naturalnie nasuwa się pytanie, jak może powstawać na zawołanie nowy organ, niby na jakieś czarodziejskie zaklęcie. Czary przyrody w ten sposób się nie dokonywają.