DIGDRUK00142475

73

,ów wiersz i powtarzał go często z rozrzewnieniem, myśląc o kochanej Polsce.

Zapewne i wy, mile dziatki, chcia-łabyście ten wiersz często odczytywać, a możer niejedno z was nauczy go się na pamięć, dla tego przytacza się tu ten wiersz) k w polskiem tłumaczeniu:

LIST E K.

, ,Z gałązki swej oderwany,

Tak zżółkły, listku kochany!

Gilzie dążysz?"—„Burze mnie biorą, Z skruszonego dębu cienia, ■

Co był jedyną podporą Odtąd niestałe ich tchnienia,

Zefiry lub akwilony,

Pędzą mnie przez cudze strony;

To po błoniu, to po lesie.

Znów przez doliny i wzgórza Dążę, — kędy wicher niesie, Spocznę, — gdy pozwoli burza.