DSCF5607

258 Podtyp: skorupiaki - Crustacea

Ryc. 203. Różne postacie larwalne skorupiaków.

K — toea kraba (Bracbyura). B—cypris wąsonoga (Cirripedia). C—antigoea rawki (Stomatopoda). D—phyllomia lan-gusty (Palinura). E — mysis krewety (Dendrobranchiata) (wg różnych autorów, zm.)

1 pary i dwugałęziste czujki II pary oraz żuwaczki. Wszystkie te przydatki pełnią funkcje ptywne, zaś druga i trzecia para nagarniają też pokarm, gdy pływik jest planktotroficzny. Nauplius między nasadami czulków I pary ma wyraźne, pojedyncze oko proste (naupliusowe), otwór gębowy zwykle osłania płytka — labmrn, zaś koniec ciała jest najczęściej zaopatrzony w parę szczecin (furka^Młode skorupiaki mogą jednak opuszczać OŚtóny jajowe po dłuższym rozwoju wewnątrz tych osłon, jako larwy znacznie bardziej zaawansowane: metanauplius, jjaitik — zoea (Decapoda), cypris (Cirripedia), mysis (Decapoda), manca (Isopoda, Tanaidacea), itp. (ryc. 203), lub też organizmy zupełnie podobne do dorosłych (Amphipoda, Branchiura, OstracoSa, oyncanda). Najczęściej rozwój Crustacea jest klasyfikowany na trzy kategorie — meta-, epi- i anamorficzny (metamorfoza, epimorfoza, anamorfoza). Metamorfoza skorupiaków może być niezwykle skomplikowana, obejmując kilka wyżej wspomnianych, mocno się od siebie różniących stadiów larwalnych (Euphausiacea, morskie Decapoda). Epimorfoza tę> rozwój prosty; z osłon jajowych wylęga się postać zupełnie podobna do postaci dorosłej (np. Peracarida, słodkowodne Decapoda). Wreszcie rozwój anamorficzny to taki, gdy osłony jajowe opuszcza- nauplius lub, częściej, metanauplius, który maiuż kilkajomitów więcej niż naupUtts; kolejne wylinkUdodają” następne segmen-tgoraz ich przydatki, aż do stopniowego osiągnięcia posiadiorosłej. Taki sposób rozwoju stwierdzono u licznych grup skorupiaków, m.in. Cephalocarida, wielu Branchiopoda czy Copepoda; u tych ostatnich stadium postnaupłiusowe bywa określane jako ko-pepodit.