Niesłuszne iest twierdzenie, jakoby szycie akt kosztowało zbyt drogo w porównaniu do korzyści przez nie osiąganych. Przy umiejętnej organizacji koszty szycia są minimalne. Przedewszyst-kłem należy zwalczać mocno zakorzenione a błędne twierdzenie, że akta szyć może tylko fachowiec t. zn. introligator albo urzędnik specjalnie wyszkolony. Praktyka przeczy powyższemu twierdzeniu. gdyż u introligatora książki ewentualnie akta szyje pracownik niewyszkolony, nieledwie od pierwszych godzin swej pracy Lepiej i taniej wypadnie zaangażowanie do pracy jeszcze jednego woźnego z wyłącznem zadaniem szycia akt, względnie tam gdzie to jest możliwe poruczenie tego pracującym już woźnym, po ich przeszkoleniu. Obecnie mamy w urzędach dwie krańcowości: albo wydaje się dużo pieniędzy na introligatora czy specjalnego urzędnika, albc szycie akt po-rucza się woźnym, bez pouczenia ich, jak to mają wykonywać. Pierwsze rozwiązanie jest dla urzędu kosztowne a dla akt niekorzystne, gdyż naogół introligatorzy akt szyć nie umieją i robią to systemem, zbliżonym do sposobu szycia książek; w rezultacie akty niszczą, zwłaszcza przy ich obecnej dwu-stronnicowej formie. Drugie rozwiązanie nie zapewnia trwałości uszytym aktom ani nie daje gwarancji, że akta zostały uszyte w należytym układzie, zwłaszcza jeśli urzędnik, któręmu dozór nad tern został poruczony, sam nie orjentuje się, jak należy szyć akta, a tak jest niestety najczęściej.
Jak należy zorganizować szycie akt, aby kosztowało niedrogo, a zapewniało wszystkie korzyści?
Jako p-erwszy wa.unek należy postawić przeszkolenie urzędnika, któremu ma być poruczony dozór nad szyciem akt. Przeszkolenie to powinao polegać: 1) na krótkiem przeszkoleniu praktjcziem w oprawianiu książek, bądź na teoretycznem prze-studjowan u kilku, choćby najpopularniejszych, podręczników introligatorstwa1) oraz na uszyciu kilku książek w sposób możliwie staranny 2) na przestudjowaniu niniejszej broszury (innego podręcznika niema), a następnie uszycie kilku czy kilkunastu volumi-
9
Z pośród łatwo » dobrze napisanych a rówirxaześme tanich podręczników należy wymienić Dubrawtskiego Franc szflca Introligatorstwo w szkole (Lwów 1934). W ostateczności wystarczy popularna broszurka Radomczyka Michała Domowa nauka oprawiania książek (Warszawa 1922).