Image002401

15

pęd dramatu konsekwentnie prowadzi nas do wrażenia, że bez zdrady Judaszowej mogło by się było i obejść z chwilą, gdy ochrana żydowska, sanhedryn połączonych z faryzeuszami saduceuszów rozpiął tak misterne sieci prowokacji nad Chrystusem i jego wiernymi” ¹.

Istotnie, z punktu widzenia tzw. przyczy-nowości empirycznej rola Judasza jest nieznaczna. Uwidacznia się jednak pierwiastek irracjonalny i przeznaczeniowy w fakcie, że właśnie szpiedzy trafiają do niego. Dramatyczność roli Judasza natomiast podnosi ta okoliczność, że wyobraża on równocześnie tragedię człowieka i psychikę tłumu.

Jak wiemy, Rostworowski kształcił się w muzyce, a wpływ ten zaznacza się silnie w konstrukcji Judasza i w charakterze wiersza. Podkreśla to Z. Jachimecki. „Obok treści i plastyki życia scenicznego dominuje w dramacie Rostworowskiego motyw akustyczny, w podobny sposób nie uwzględniany przez żadnego z naszych pisarzy.

„Drugim czynnikiem tej muzycznej koncepcji dramaturga naszego jest rytmika jego poezji. Jest ona dla niego ważniejszą od melodii wiersza i wysuwa się nawet na pierwsze

1

Kurier Warszawski, nr 105, 1935.