Image006301

KAIR

szczeliny słabej duszy naszej! Bądź nam zdrowa zaczarowana księżniczko z tysiąca jednej nocy!»

Dalej! Teraz wesołych wrażeń, tańców! almejów!

Hej janczarze, dziś Ramazan... Trzeba hulać!

Oto jest garść złota (szczęściem, że podobna garść złota nie czyni kilku dukatów). Prowadź nas do domu, coś najął na dzisiejszy balet. A tam, tańce, wesoła muzyka!

Otóż już jesteśmy w kwaterze... Czekajmy chwilkę, a zobaczym coś nowego. Tylko ostrożnie i cicho, bo nam się nic nie stanie, gdyż nosim dzielną broń przy boku, a Europejczyków boją się i szanują. Ale tych biednych sylfid szkoda!

Właśnie wchodzą... Jedna... dwie... trzy.. cztery... i muzyka. Gitara arabska, piszczałki, skrzypce, gatunek małej arfy, bęben... «Dobrze! dosyć na tem...»

Wnet gdy nimfy pozrzucają z siebie czarne jedwabne zasłony, czyniąc je podobnemi do hiszpańskich pokutnic, zobaczym je zbliska. Cały ten balet z muzyką, z arakiem (który te panie bardzo lubią), słowem ze wszystkiem, to jest z duszą i z ciałem, koszto-wać nas będzie po parę dukatów. Na moją brodę! to niedrogo! Są gdzie indziej mniej warte, a droższe! Ale jaka szkoda, że Safji! królowej tanecznic, niema teraz w Kairze!

Już się rozpoczęły tańce: Co za dziwaczna muzyka! Jak pięknie błyszczące oczki!... Co za kształtna kibić! a cały taniec nie w nóżkach, ale w całej osobie!... Otóż się zbliżają ku nam... krążą wkoło coraz to w innych pląsach, i przeginają się jak żmijki!... Siadają u nóg naszych... patrzą nam przenikliwie

52