img14801 djvu

118

LIST do posłóto powr(tcająeych z Grodna 1793.

Z jakiem duszy rozdarciem, z jak głębokim żalem, Z Apulskiej wracające bitwy z Annibalem,

Witał swe niedobitki, Rzym skonania bliski;

Z takiem odemnie dane przyjmijcie uściski.

Byłem wolny północnik, los gdy jarzmo wtłoczył,

W jakiegoś południowca¹), dziś mnie przeistoczył, Lecz póki się do wiecznych nie przeniosę cieni; Serca zawsze polskiego nic mi nie odmieni. Posłowie, zgubę naszę stwierdzieliście w Grodnie, Umiem jednak rozróżnić nieszczęście i zbrodnie, Jedni tam nieprzełomnej potrzebie ulegli,

Inni żeby co sprzątnąć, kiedy gore, biegli.

Szukając źródła klęsek, znajduję ze smutkiem, Dawniejszy sejm przyczyną, ten okropnym skutkiem, Liczba to była mężów z uczciwości znana,

I większa i starowniej nad waszą wybrana.

Ale nam zgotowała ta społeczność godna,

Gorżki kielich, który dziś, pić musimy do dna, Niedość wiadomi dziejów, niepomni przykładów: Wielekroć, obcy naszych omylili dziadów.

Nieznając gabinetów, co może intryga,

Mniemali że się każdy na niesłuszność wzdryga. Pełni prawości własnej, a razem prostoty,

Która się z nieskażonej często rodzi cnoty,

Ufni wszystkim nakoniec, myśl ich wzięła płocha, Umieścić los ojczyzny, na szczerości Włocha.

') Prusy południowe.