132 KINEZYTERAPIA Diagnostyku dla potrzeb kinezyterapii (część szczegółowa) 133
132 KINEZYTERAPIA Diagnostyku dla potrzeb kinezyterapii (część szczegółowa) 133
III. Zespół mięśniowy wykonujący skłon głowy i szyi w bok
1. mm. międzypoprzeczne (ryc. 32b)
2. m. najdłuższy - część głowowa i szyjna (ryc. 27a i b)
3. m. biodrowo-żcbrowy szyi (ryc. 28a)
4. m. czworoboczny - część górna (ryc. 25a)
5. m. dżwigacz łopatki (ryc. 25b)
6. m. kolcow-y głowy i szyi (ryc. 28b i c)
7. m. mostkowo-obojczykowo-sutkowy (ryc. 23a)
8. m. pochyły przedni (ryc. 23b)
9. m. pochyły środkowy (ryc. 24a)
10. m. pochyły tylny (ryc. 24b)
11. m. prosty przedni głowy (ryc. 23c)
12. m. długi głowy (ryc. 23d)
13. m. długi szyi (ryc. 24c - wszystkie pasma)
14. m. półkolcowy - część głowowa i szyjna (ryc. 29a i b)
15. m. wiclodzielny (ryc. 30a)
16. m. prosty boczny głowy (ryc. 33e)
17. mm. skręcające długie i krótkie odcinka szyjnego (ryc. 3 la i b)
Uwaga! Wymienione mięśnie powodują skłon głowy i szyi w bok w działaniu jednostronnym, przy czym ruch odbywa się w tę stronę, po której w stosunku do osi wyrostków kolczystych leży napinający się mięsień.
Test ruchu skłonu głowy i szyi w bok w płaszczyźnie czołowej.
3 - Pozycja wyjściowa leżenie na boku nie testowanym. Kończyna góra od strony podłoża ugięta w stawie ramiennym i łokciowym oparta o podłoże zapewnia stabilniejsze utrzymanie pozycji w leżeniu bokiem. Pomię podłożem a głową wyrównanie w postaci poduszki lub wałka zape głowic równoległe ustawienie w stosunku do podłoża (ryc. 48).
Stabilizacja obręczy kończyny górnej strony badanej, ręką testującego, ma zapewnić pionowe ustawienie osi łączącej oba wyrostki barkowe pode badania.
Ruch skłonu głowy i szyi w bok w płaszczyźnie czołowej wokół osi strzał^ kowej przeciw sile dążenia (ryc. 49).
4- Pozycja wyjściowa, stabilizacja i ruch takie same jak w stopniu 3. powierzchnię boczną głowy (okolica kości skroniowej), strony badanej, s wia się niepełny opór ręką badającego (ryc. 50).
5- Wszystkie parametry badania takie same jak w stopniu 4, tylko wielko oporu maksymalna, możliwa do pokonania przez badanego, przy zachow niu fizjologicznego zakresu ruchu.
2 - Pozycja wyjściowa leżenie tyłem z głow-ą wysuniętą poza podłoże, z tym że musi się ona znajdować w jednej płaszczyźnie z plecami. Ustawienie równoległe do podłoża zapewnia ręka badającego, która odciążając podtrzymu
Ryc 48. Test ruchu skłonu głowy i szyi w bok w stopniu 3 Pozycja wyjściowa i stabilizacja przed wykonaniem ruchu.
Ryc. 49. Pozycja głowy i szyi badanego po wykonaniu ruchu.