Wysokie spożycie cukrów prostych nie jest związane z ryzykiem wystąpienia cukrzycy
Od dawna przypuszczano, że długotrwałe wysokie spożycie cukrów prostych może prowadzić do większego ryzyka rozwoju cukrzycy. Jednak ze względu na fakt, iż badania dotyczące wpływu sposobu żywienia na wystąpienie cukrzycy są bardzo trudne metodologicznie, nie znaleziono decydujących dowodów na wsparcie tej hipotezy.
Badacze ze szpitala Royal Victoria oraz Queen's University w Belfaście opublikowali niedawno wyniki badań klinicznych oceniających wpływ wysokiego spożycia cukrów prostych na insulinooporność (która poprzedza wystąpienie cukrzycy typu 2) oraz układ krążenia u 13 zdrowych mężczyzn. Dr Steven Hunter i jego zespół w trwającym przez 6 tygodni eksperymencie stwierdzili, że osoby, u których spożycie cukrów prostych stanowiło 25% dostarczanej energii przy zachowaniu zbilansowanego sposobu żywienia, nie wykazywały żadnych zmian stopnia oporności na insulinę w porównaniu do grupy, u której spożycie cukrów prostych dostarczało 10% energii (grupa kontrolna).
W praktyce oznaczało to spożycie średnio 200 g sacharozy (cukru stołowego) dziennie przez grupę badaną i około 80 g sacharozy (co jest wartością porównywalną do średniego spożycia w grupie dorosłych osób w Wielkiej Brytanii) przez grupę kontrolną.
Dr Hunter stwierdził: "wysokie spożycie cukru tradycyjnie uważano za czynnik związany z rozwojem cukrzycy. Wyniki naszych badań kwestionują ten pogląd, wskazując, że ponad dwukrotne zwiększenie spożycia cukru nie wpływa negatywnie na czynniki ryzyka cukrzycy". Badanie było prowadzone w sposób skrzyżowany. Oznacza to, że przez 6 tygodni stosowano dietę dostarczającą 25% lub 10% energii w postaci cukrów prostych a następnie, ponownie przez 6 tygodni, badani otrzymywali drugą spośród testowanych diet. Pomiędzy tymi okresami zastosowano 4-tygodniowy okres przejściowy, w czasie którego badani powracali do swojego zwykłego sposobu żywienia.
Skład obydwu badanych sposobów żywienia był bardzo zbliżony, biorąc pod uwagę zawartość ogólną białka, węglowodanów i tłuszczów. Jedyną różnicą była zawartość sacharozy i skrobi. Insulinooporność była mierzona przy zastosowaniu "złotego standardu", to jest metody dwustopniowego klampu.
Okazało się ponadto, że dieta wysokocukrowa nie spowodowała innych niekorzystnych zmian dotyczących parametrów biochemicznych i fizjologicznych, takich jak podatność (elastyczność) naczyń krwionośnych oraz krzywa glikemiczna.
W badaniu wykazano, że ponad dwukrotne zwiększenie spożycia sacharozy w porównaniu do spożycia średniego nie powoduje niekorzystnych zmian, zwiększających ryzyko wystąpienia cukrzycy. Należy zauważyć, że sposób żywienia ma ogromny wpływ na ryzyko cukrzycy typu 2. Najwięcej danych dotyczy wysokiego spożycia tłuszczów nasyconych. Dr Hunter zaleca zastosowanie zmian dotyczących trybu życia jako najlepszej formy zmniejszenia prawdopodobieństwa wystąpienia cukrzycy. Dodaje: "jest całkiem prawdopodobne, że inne czynniki żywieniowe, takie jak nadmierna energia diety oraz niski poziom aktywności fizycznej z nadwagą, jako ich konsekwencją, mogą mieć większe znaczenie niż rodzaj spożywanych węglowodanów".
Zatem u osób zagrożonych wystąpieniem cukrzycy typu 2 najlepszym sposobem przeciwko zwiększaniu się insulinooporności jest zastosowanie sposobu żywienia z dużą zawartością węglowodanów i niską zawartością tłuszczów. Ponadto ważne jest zachowanie należnej wagi ciała oraz utrzymywanie właściwej aktywności fizycznej.
Więcej informacji na ten temat znajdziesz pod następującym adresem:
http://diabetes.diabetesjournals.org/cgi/content/abstract/55/12/3566
Piśmiennictwo:
Black RN, Spence M, McMahon RO, Cuskelly GJ, Ennis CN, McCance DR, Young IS, Bell PM, Hunter SJ (2006) Effect of eucaloric high- and low- sucrose diets with identical macronutrient profile on insulin resistance and vascular risk; A randomised controlled trial. Diabetes. 55 3566-3572.
Tłumaczył:
dr n. med. Janusz Ciok