Resocjalizacja przez pracę
Resocjalizacja przez pracę to jedna z podstawowych metoda wychowawcza. Realizując programy resocjalizacji przez zatrudnienie korzysta się także ze środków unijnych, o które trzeba wystąpić. Sprzyja to nie powracaniu więźniów do przestępstwa lecz wracali do rodzin. To przede wszystkim dzięki pracy więźniowie mogą stać się lepszymi ludźmi.
Przypomniano, że trwają prace zmierzające do ustawowego powiększenia liczby podmiotów, na rzecz których więźniowie mogliby pracować nieodpłatnie. Przygotowywane są rozwiązania finansowe ułatwiające zatrudnienie przez podmioty, które dotąd nie były w stanie ponieść kosztów utrzymania miejsc pracy (ubezpieczenia, badania lekarskie itp.). Mówiono o opiekowaniu się chorymi przez osadzonych, o ich pracy na rzecz ochrony dziedzictwa narodowego. Dobrze zorganizowana praca redukuje poziom agresji w więzieniach, a także pokazuje społeczeństwu, że przestępca to nie tylko osoba, która żyje na koszt budżetu, ale może być dla społeczeństwa pożyteczna.
Taka sytuacja miała miejsce w Krakowie gdzie skazani pracują nieodpłatnie przy utrzymywaniu porządku na terenie miasta. Będą zatrudnieni pod nadzorem strażników miejskich do drobniejszych prac porządkowych. Chodzi m.in. o usuwanie ulotek reklamowych, sprzątanie chodników z liści i innych zanieczyszczeń. Przewiduje się także, że więźniowie będą pomagać w przywracaniu porządku na ulicach i placach po imprezach i wydarzeniach kulturalnych.
Resocjalizacja przestępstw tzw. „ciężkich”
Jeśli mówimy o ciężkich przestępstwach mam tu na myśli morderstwa. Czy takich ludzi da się zresocjalizować? Sporą część na pewno TAK. Ludzie ci najczęściej dostają 25 lat pozbawienia wolności. Mają dużo czasu aby przemyśleć co zrobili, że odebrali komuś życie a rodzinie ofiary wyrządzili ogromną stratę, której nie można juz naprawić. Można jednak „naprawić” tego więźnia aby gdy wyjdzie po 25 latach na wolność juz nigdy nie zrobił niczego podobnego. Cała kadra pedagogów resocjalizacji czy wychowawców w Zakładach Karnych będzie wszelkimi dostępnymi metodami czyli np. terapią psychologiczną, terapię poprzez sztukę, sport, wolontariat, dla osób z zaburzeniami psychicznymi stosuje się również terapię farmakologiczną starała uświadomić osadzonemu jego błędy i nakłonić go do zmiany. Musimy pamiętać że nie zresocjalizujemy osoby, która tego nie chce. Chęć zmiany musi wyjść od więźnia. Za przykład, że jest to możliwe może posłużyć ZK we Włocławku. Tam właśnie ośmiu osadzonych z czego 7 miało wyroki za morderstwa stworzyło prężnie działający klub literacki bartnicka 10, oraz Gazetę Więzienną. Osoby, które założyły ten klub są zresocjalizowane muszą czekać na koniec wyroku lub skrócenie go aby mogli na nowo wrócić do społeczeństwa.
Patrzą ze strony przydatności resocjalizacji dla społeczeństwa wypadało by powiedzieć o tworzeniu nowych miejsc pracy. Ponieważ jak dobrze wiadomo w Polsce jest za mało funkcjonariuszy penitencjarnych oraz wykwalifikowanych wychowawców więziennych. Na jednego wychowawcę przypada 100 więźniów. Funkcjonariusze wypracowali już 1,3 mln nadgodzin, za które im się nie płaci. Dlatego w tym sektorze będzie łatwo o pracę chodź aby zostać takim pracownikiem trzeba poświęcić dużo czasu na naukę. Więcej pracowników równa się lepsza i efektywniejsza resocjalizacja, więcej pracowników to także odprowadzane podatki na rzecz państwa.
Nasi koledzy mogą powiedzieć, że koszt utrzymania jednego więźnia się od 1500 do aż nawet 2000 zł. gdzie utrzymanie jednego żołnierza to zaledwie 650 zł. Tak w pełni się z tym zgadzam ale to tylko dla tego, że większość z tej sumy przeznaczane jest na odbudowę zniszczonej i przestarzałej infrastruktury. Warto dodać, że koszty te ulegną zmniejszeniu jak bedzie miała miejsce prawdziwa i rzetelna resocjalizacja, zmniejszy się ilość osadzonych, a więzienia nie będą tak oblegane jak dziś. Co doprowadzi do zmniejszenia ilości pawilonów więziennych a może i nawet, nie które ZK będą mogły zostać zamknięte. Zdajemy sobie sprawę, że są to bardzo odległe marzenia ale wystarczy, że społeczeństwo przekona się, że resocjalizacja daje efekty. Ponieważ dajmy na to zresocjalizowany człowiek wychodzi z ZK a na wolności społeczeństwo trzyma go na marginesie i nie pomaga w żaden sposób zaaklimatyzować się na stałe. Ciągle wisi nad nim piętno ZK.
Jednym z najbardziej znanych przykładów 100% resocjalizacji osoby, która popełniła ciężkie przestępstwo jest osoba Sławomira Sikory. Może część z Was widziała film Dług z 1999 w reżyserii Krzysztof Krauze. Film ten oparty jest na faktach. Na podstawie zdarzeń z życia pana Sikory. Jako młody człowiek zajął się biznesem. Razem ze swoim wspólnikiem Arturem Brylińskim był ofiarą wymuszeń, pobić i zastraszeń ze strony bandytów. W marcu 1994 roku wraz z Arturem Brylińskim dopuścił się podwójnego morderstwa na swoich oprawcach. W 1997 za ten czyn został skazany na 25 lat więzienia. Spędził w więzieniu, wliczając okres aresztowania, 10 lat. Został ułaskawiony przez prezydenta Kwaśniewskiego. Więzienie i wychowawcy zmienili jego osobowość. Dziś działa aktywnie na rzecz rozpowszechniania wszelkimi możliwymi sposobami wiedzy na temat resocjalizacji. Jest autorem wielu książek np. : „Mój dług”, Książki zawierająca wiersze i opowiadania: Katharsis i Ryszard i (nie)przyjaciele, Książka „Osadzony”
Wcześniej była mowa o tym że społeczeństwo nie pomaga byłym więźniom na wolności ciągle im nie ufa i nie chce mieć z takim człowiek nic do czynienia. Jednak i ten problem staramy się przezwyciężać ponieważ powstają fundacje i stowarzyszenia, które mają na celu pomoc osobom, które opuszczają ZK i stykają się z nieżyczliwością ludzką. W fundacjach tych pracują wolontariusze, którzy w przyszłości zapewne zwiążą swoje życie z systemem penitencjarnym. Do tego czasu zaś pomagają dokończyć dzieło wychowawców więziennych i dopinają tak zwany ostatni guzik w procesie resocjalizacji. Szukając pracy dla byłego więźnia, kierując go na różne kursy, które pomogą mu dostać pracę.
Bartek mówił nam juz o resocjalizacji nieletnich. chciałbym naświetlić pewien aspekt a mianowicie tak zwane kolonie karne, a dokładnie pewien program polsko-niemiecki dotyczący trudnej młodzieży. W Polsce istniej ponad 60 rodzin, które należą do niemieckiego programu resocjalizacji młodzieży. Polega on na tym, że nieletni przestępcy trafiają do polskich rodzin, w których mieszkają najwyżej 2 lata i są przystosowywani do życia w normalnym nie patologicznym społeczeństwie. Mieszkając z rodziną uczą się dobrych i pożądanych zachowań są odcięci od środowiska przestępczego. Dzieci te mają oczywiście przymus szkolny, często zdobywają dobre świadectwa. Trzeba przyznać, że jest to bardzo efektywny program. Po powrocie do swojego kraju najczęściej nie wracają do starego towarzystwa ponieważ przez ostanie 2 lata jego więzi z nim się całkiem zarwały.
Dziękujemy za wysłuchanie i naszych argumentów mamy nadzieje że przkonaliśmy was o zasadności resocjalizacji.