028

LAZZ ARA.

-Sułlanko moja! gwiazdo haremu! Peri! podobna kwiatu złotemu

Co w siódmym raju zakwita; Jakaż to chmura przeszła nad tobą,

Że blask ócz twoich zćmiła żałobą? Korny niewolnik twój pyta.

Gniew twój bolesny jak gniew Allaha, Jak sznur jedwabny z rąk padiszaha Gdy niemy Tatar przyniesie; l dusza moja przed twoim gniewem, Jak za Samunu struna powiewem

Rozstraja, z sycha i rwie się.

Dźwięk twego głosu, — śpiew Izraela, Twój uśmiech — welun raju odchyla, Twe serce okryte lodem.

Będęż z ust twoich i z twego czoła, Jak z Trebizondu ogrodu pszczoła Truciznę wysysać z miodem?

Nie jeden okręt w pięknćj Bassorze Dla ciebie fale błękitne porze

Szukając pereł u brzegów. Bogatóm futrem zgięte wielbłądy, Gdzieś przebiegają dla ciebie lądy 1 białe puszcze ze śniegów.

Dla ciebie wszystkie szale w bazarze, Dla ciebie greckich wy sep korsarze Rabują Franków towary.

Z pieczar indyjskich olbrzymie słonie Niosą klejnoty, by ciemne skronie Oświecić mojćj Lazzary.

Dla ciebie stroją słupy z porfiru W kobierce Jezdu i Kaszemiru

Jak wnętrze świątyni Kaaby. Dla ciebie płaci haracz z kadzideł, Ten potępiony lud bez wędzideł, Syny Eblisa: Araby.