14160 IMGw67 (2)

64 Rordrlał 3

64 Rordrlał 3

tych skłonności do izolowania się od innych anonimowość i brak bez niego kontaktu oferowane przez inlemet mogą być atrakcyjniejszymi komunikowania się ni* rzeczywiste kontakty interpersonalne.    g||j

Ryzyko siecioholizmu zwiększa także stosowanie nieprzystosowawczy_c(, gii rml/enia sobie ze stresem, u mężczyzn przede wszystkim zażywanie _Sll!,^tra|(:' cji psychoaktywnych, a także - choć w mniejszym stopniu - odwracanie u\v" zwrot ku religii. zaprzestanie działań i zaprzeczanie, u kobiet zaś - rzadkie sowanie strategii w postaci poczucia humoru i poszukiwania wsparcia spoi^

nego.

Znaczenie strategii radzenia sobie ze stresem jako czynników związa^, z ryzykiem siecioholizmu wykazano także w badaniach Majchrzaka i Ogińskie -Bulik [2010], W grupie mężczyzn wyznacznikami tego ryzyka okazały się ^ przestanie działań, odwracanie uwagi oraz aktywne radzenie sobie. W grupie ko-biet przeprowadzona analiza regresji wykazała istnienie jednego czynnika mają. cego znaczenie predykcyjne, którym okazała się strategia radzenia sobie ze stresem oparta na stosowaniu praktyk religijnych.

jedzenioholizm

4.1. Co to jest jedzenioholizm

W ostatnich latach zwiększa się liczba ludzi cierpiących na różnego rodzaju zaburzenia odżywiania się zarówno w grupie dorosłych, jak i dzieci, i młodzieży. Najwyższy współczynnik zaburzeń odżywiania się notuje się w krajach wysoko uprzemysłowionych [Starzomska, 2006]. Zaburzenia te najczęściej wiążą się z niekontrolowanym, nadmiernym jedzeniem. O skali zjawiska nadmiernego jedzenia mogą świadczyć dane przytoczone przez Abraham i Llewellyn-Jones [2001] dotyczące kobiet australijskich. Dane te wskazują, że ponad 50% miało (lub ma) problemy z kontrolowaniem wagi. 63% młodych Australijek przyznało się do napadów obżarstwa, 23% objadało się nałogowo. Dane przeprowadzone przez Uniwersytet w Harvardzie [Heatherton, za: Baumeister i wsp., 2000] wskazują, że okresy obżarstwa występują u co piątej kobiety.

W populacji polskiej ok. 21% kobiet przyznaje się do epizodów objadania się [Chładzińska-Kiejna, 1995]. Problem zaburzeń odżywiania dotyczy także dzieci i młodzieży. Około 11% dziewięcioletnich dziewczynek i 40% trzynastolatek w USA i Wielkiej Brytanii ogranicza jedzenie [Hill, za: Józefik, 1999]. Z danych Kliniki Psychiatrii Dzieci i Młodzieży w Krakowie wynika, że odsetek młodych osób cierpiących na zaburzenia odżywiania się wzrósł w roku 2006 z 16% do 45% [Niewiadomska i in., 2005b].

Uzależnienie odjedzenia, czyli jedzenioholizm, występuje u ludzi, którzy dużą część swojego czasu poświęcają nie tylko jedzeniu, ale także myśleniu o nim. Zaabsorbowanie jedzeniem staje się ważną, integralną częścią ich życia, której podporządkowują inne sfery funkcjonowania. Dla uzależnienia od jedzenia, podobnie jak dla innych uzależnień, charakterystyczne jest silne pragnienie lub przymus jedzenia (kompulsja), trudności w kontrolowaniu zachowań jedzeniowych, w tym szczególnie ilości spożywanego pokarmu, konieczność zwiększania jego dawek, zaniedbywanie innych źródeł przyjemności, a także jedzenie pomimo występowania jego szkodliwych następstw [Wieczorkowska, 2004; Mroczkowska, 2006],