20120312884

powieka nic krzepi”. „Uderzyła mnie ta scena — dsmaie Mgrłow ale nic było czasu na rozmowę i Szekspirze'

Ale w najbardziej osobistych wypowiedziach Conrada, ;zn0r-duję zdanie¹ które bliskie jest dla mnie gorzkiemu nieżytami! pitrs\' i dojrzałej mądrości Prospera. Pisze Conrad:

Etyczny widok świata wplątuje nas w końca w rak wiek: wacaawii i bezsensownych sprzeczności, gdzie ostatnie szczątki wiary, łanues irks-ści> i nawet samego rozumu wydają się bliskie ramko. .Skłamasr ,²c &&&&? ,%&■ przekonania, że świat ma być tylko widowiskiem, nuiącrm bodziŁ. ;«sii wnat się podoba — grozę, miłość, uwielbienie lub nienawiść. 4e~ jł “jksfiac. stanowiska nigdy rozpacz. Te wizje rozkoszne czy bolesne j. i¹»^Mri uni, nym same dla siebie. Reszta jest naszą sprawą.-

W ostatnim monologu Prospera pada słowo .r^zuacr¹ my ertdtng is despairAle ta rozpacz nie jest rezygnacja, i mar. jest kluczowe zdanie, które najgłębiej pozwala zrnznnuec: -Biszzz. To zdanie pada w innej tragedii, ale ma ren sam przemmiacr akcent osobisty co ostatni monolog Prospera. Brzmi bk

Moja rozpacz rodzi lepsze życie¹.

1

My deudation docs begin to tnake

2

Abcuerltfe    _KĄ¹wm xm.Ck