20120312881

Ten ojciec cuda czyniący, uczony,

Samotną wyspę w raj przemienia ¹.

I właśnie ta scena urywa się gwałtownie i kończy zgrzytem. Rzeczywista historia przerywa idyllę. W tej właśnie chwili Prospero dowiaduj'e się o zdradzie Kalibana. I po raz pierwszy wybucha gniewem. W popłochu uchodzą alegoryczne maski. Teraz następuje monolog Prospera z najsłynniejszym zdaniem Bursyz

We are such stuff

As dreams are madę orty and our little life Is rounded loith a sleep.

(IV.i. 156-158)

Myśmy z tej samej materii Co mary senne i krótkie to życie Kończy się snem.

Koncept filozoficzny i poetycki ,,życie — snem” był bardzo częsty w poezji barokowej, ale sens tego Szekspirowskiego zdania wydaje mi się dość daleki od Calderonowskiej mistyki. Jest w nim raczej wielki niepokój monologów Hamleta i jeszcze jedno ostrzeżenie młodych kochanków o kruchości wszystkich poczynań ludzkich i o ich zagrożeniu. Ale, jak zawsze u Szekspira, sens każdej metafory i każdego obrazu jest podwójny. Wyspa jest światem, świat jest teatrem, wszyscy są na nim aktorami. Prospero zainscenizował tylko przedstawienie. Krótkie i kruche jak życie.

Aktorzy,

Jak ci mówiłem to wszystko są duchy.

Które w powietrzu we mgłę się rozwiały Tak jak nietrwała budowa tej złudy,

Tak wieże chmur sięgające, olbrzymie Pałace, piękne świątynie, glob cały I wszystko na nim w nicość się obróci

330

1

So rare a wonderM father and a wisc

Makes this place Paradise.    ,, ijłl

(7¹e Tempea, XVj. gg||