28815 str5

AKT DRUGI

Pokój Jana. Dużo starych książek. Trochę starych mebli Kilka krzeseł, stół. Z boku w niszy staroświeckie łoże, w okolicach łóżka kilka wschodnich makat o wyblakłych kolorach. Na jednej z półek mały żaglowiec. Nie opodal łóżka latarnia — lampa o kolorowych szkiełkach. Wielkie weneckie okno, przez które widać dachy starych domów i kawałek morza. Drzwi od schodów wejściowych, drugie naprzeciw do ciemnej alkowy. Widno jeszcze. Dzień. Niedługo jednak zacznie się ściemniać. W pokoju nieobecnego Jana znajduje się Med i zastawia stół jedzeniem. Wchodzi Jan, ponury, zgnębiony. Nie mówi nic. Po chwili spojrzał na stół.

JAN

Co to?

MED

nieśmiało

Przyniosłam ci trochę, żebyś zjadł.

JAN

Myślisz, że nie jestem po obiedzie?

MED

Nie jadłeś obiadu. Będziesz głodny. Proszę cię, zjedz.

JAN

Skąd wiesz, że nie jadłem obiadu?

3$