43010 Obraz22 (7)

się osobno, grubość spoiny między cegłami nie powinna przekraczać 3 mm, a wnętrze musi być gładko zatarte gliną. Przy budowie kominów w ścianach, w których są spoiny znacznie grubsze, lepiej pozostawiać spoiny Wewnątrz komina nie zapełnione, zacierając je następnie zaprawą glinianą. Przewody kominowe wewnątrz w żadnym razie nie należy ani tynkować, ani

Rys. 62. Zakończenia kominowe: a) dyfuzyjne stożkowe, b) z blaszanym daszkiem przeciwzaciekowym, c) betonowe, żaluzjowe.

rapować zaprawą wapienną lub cementową, ponieważ zaprawa taka w krótkim czasie odpadnie. Najlepiej budować kominy według form podciąganych do góry w miarę postępu budowy komina. Forma powinna być z góry zamknięta, aby uniemożliwić podczas budowy zanieczyszczenie komina gruzem budowlanym.

Przy budowie kominów ściąganych kąt nachylenia osi kanałów do poziomu nie może być mniejszy niż 60°. Ścianki działowe w przewodach kominowych pochyłych nie należy robić cieńsze niż */a cegły czyli 12*/a cm, ponieważ ścianki w tym miejscu podczas czyszczenia kominów są narażone na uderzenie kulą i uszkodzenie.

Wnętrze przewodu kominowego musi być bezwzględnie równe i zupełnie gładkie. Ponad dachem i na strychu kominy

muszą być zewnątrz tynkowane. Zakańczanie komina gzymsem nie jest praktyczne.

W celu ochrony komina od zawilgocenia wskazane jest przykrycie go daszkiem betonowym płaskim (rys. 62 c) lub półokrąg-' łym z blachy (rys. 62 b). W takich przypadkach otwory boczne ftimieszcza się w przeciwnym kierunku do panujących w tej mie3seowości wiatrów. Jeżeli daszek nie jest zdejmowany, a otwory są za małe, aby przepuścić kulę i miotłę kominiarską, to na strychu w przewodach kominowych muszą być obsadzone w miejscu odległym co najmniej o 50 cm od drewnianych konstrukcji podwójne za- I mykane drzwiczki wy-Berowe. W miejscowościach gdzie gnieżdżą się kawki wylot komina Bmależy ochronić siatką.

W każdym przewodzie góminowym na wysokości co najmniej 20 cm od spodu powinien'

^ znajdować się otwór |_

& zabezpieczony ściśle zamykanymi drzwiczkami wycierowymi dla usuwania sadz. Przestrzeń w kominie między spodem i otworem do czyszczenia jest niezbędna dla ewentualnego gromadzenia się sadz do chwili usunięcia ich przez kominiarza. Wyloty kominowe powinny być wyższe o 50 cm od najwyżej położonej linii dachu płaskiego lub o 30 cm od dachu stromego.

Wyloty kominowe kończące się niżej kalenicy można murować tylko w tym przypadku, jeśli oś komina jest oddalona w linii poziomej od kalenicy nie mniej niż 4 m. Taką samą odległość trzeba utrzymać między kominem i różnymi zasłonami: ścianą szczytową, nadbudową, drzewami itp., sięgającymi wyżej szczytu komina. Gdy komin wypadnie bliżej niż 4 m od różnych przeszkód dla ruchu powietrza, a nadbudówka jego musiałaby być zbyt wysoka, to w tych okolicznościach należy stosować nasady kominowe (rys. 63 a, b, c).

123