47219 skanuj0024 (101)

250 Homa Hoodfar

wił się, dlaczego religijni rodzice pozwolili jej na wyjazd i samotne życie na Zachodzie, skoro muzułmanki są tak bardzo uciskane i pozbawione wszelkich praw z powodu wartości wynikających z ich religii.

Sądziłam, że problem częściowo wynika z tego, że na Zachodzie zasłona stała się tak ważnym symbolem ucisku kobiet, że większość ludzi ma problemy ze sprowadzeniem jej do roli elementu stroju. Odkryłam jednak, że rzeczywistość jest o wiele bardziej złożona i zasłona nie jest po prostu widocznym znakiem. Na przykład mieszkająca w Quebecu kobieta, która przeszła na islam i zachowywała zasłonę przez ostatnie cztery lata, powiedziała, że nie spotkała się z przypadkiem, w którym noszenie zasłony byłoby przeszkodą w zawodowych czy naukowych osiągnięciach kobiet w Kanadzie²⁹. Dla poparcia swojej opinii opowiedziała o niedawnym doświadczeniu z pracy:

Podczas rozmowy kwalifikacyjnej w mojej ostatniej pracy napomknęłam, że jestem muzułmanką, gdyż sądziłam, że i tak to zauważyli, skoro noszę zasłonę. (...) Dostałam pracę i minęło prawie dziewięć miesięcy, zanim zorientowałam się, że nikt nie wydaje się świadomy tego, że jestem muzułmanką. Pewnego dnia, gdy skarżyłam się na upał, jeden ze współpracowników zasugerował, żebym zdjęła chustę. Odpowiedziałam, że jako praktykująca muzułmanką nie chcę tego zrobić. Na początku mi nie uwierzył, a kiedy obstawałam przy swoim i zapytałam jego oraz inne osoby, które przyłączyły się do rozmowy, czy kiedykolwiek widzieli mnie bez chusty, odpowiedzieli, że nie, ale sądzili, że podążam za modą!

Dodała, że sama jest bardzo religijna i uważa, że religia powinna być ważnym elementem i znajdować się w centrum każdego społeczeństwa, ale w rzeczywistości społeczeństwo kanadyjskie jest zsekularyzowane i ludzie przeważnie nie przykładają dużej wagi do religijnych wierzeń innych.

Jej spostrzeżenia zostały w różnym stopniu potwierdzone przez wiele innych noszących zasłonę białych Kanadyjek, które przeszły na islam. Moje doświadczenia i doświadczenia innych kobiet, które noszą zasłonę, a nie są białe i nie wywodzą się z anglo- lub francuskojęzycznych części Kanady, znacząco się jednak różnią. W zeszłym roku na przykład moja wizyta u fryzjera zakończyła się katastrofalnie krótką fryzurą. Nie byłam przyzwyczajona do tak krótkich włosów i przez parę tygodni nosiłam chustkę luźno zawiązaną na głowie. Podczas moich wykładów zaobserwowałam niepokój i liczne szepty, jednak nie mogłam rozpoznać przyczyny. W końcu po dwóch tygodniach podeszła do mnie studentka i zapytała, czy przyjęłam zasłonę. Zaskoczona odpowiedziałam, że nie, i spytałam, dlaczego zadaje takie pytanie. Powiedziała, że to z powodu tej chusty. Zawsze wypowiadałam

²⁹ Stwierdziła jednak, że miała problemy ze strony członków swojej rodziny, których, jako katolików, bardzo zaniepokoiło jej przejście na islam i założenie zasłony.