52996 Słownik Polsko Norweski7

tytan 214 uchwyt

tytan m. titan; kjem. titan. tytaniczny adj. titanisk. tytanowy adj. kjem. titanisk. tyto niowy adj. tobakks-; ~ń m. bot.

tobakk.

tytuł m. tittel; ~ować v. titulere; ~owy adj. tittel-.

U

u prep. hos; ved; ona jest u przyjaciół hun er hos venner; u mnie hos meg; u stóp góry ved fjellets fot; u celu ved mźlet. u- pref. (w czasownikach — doprowadzenie czynności do skutku) ukończyć avslutte; (w czasownikach — oddzielenie) uciąć kutte av; (tworzy czsowniki pochodne od przymiotników) uniemożliwić umuliggjore; uogólnić generalisere; uzdrowić helbrede.

ubaw m. moro, goy. ubezpieczać v. se ubezpieczyć, ubezpieczanie n. forsikring, assuranse; ~ony adj. forsikret;

~yć v. forsikre, sikre, assurere. ubezwladni(a)ć v. uskadeliggjore, lamme.

ubić v. drepe; piske. ubiec v. se ubiegać, ubiegać v. lope; forlope; komme i forkjopet; ~ się kappes om; trakte etter.

ubiegłoroczny adj. fjorźrets. ubiegły adj. siste, forrige, foregśende. ubierać v. se ubrać, ubijać v. (zabić) drepe; (np. jaja) piske.

ubikacja f. toalett, do, klosett, W.C.

ubiór m. drakt, antrekk, pakledning.

ubliżjać, ~yć v. fornaerme, sźre. ubłagać v. bonnfalle. uboczje n. avsides sted; na ~u avsides; til sides. ubogji adj. fattig; ~o adv. fattig. ubolewa ć v. sorge; beklage, klage, syte; ha medlidenhet med; ~nie n. bekłagelse; kondolanse. ubożeć v. bli fattig. ubój m. slakting.

ubóstwia ć v. forgude, tilbe; elske; ~nie n. forgudelse, tilbedelse. ubrać v. kle pa; ~ się kle pś seg. ubranie n. pźkledning, drakt. uby|ć, ~wać v. avta, minkę, ubyltek m., ~wanie n. minking, svinn. uch int. aesj.

ucho n. anat. ore; (naczynia) hank, ore.

uchodzić v. ga bort, trekke seg tilbake; unnga; flyte, stromme; utmunne; (o czasie) ga (om tid). uchodźca m. flyktning. uchować v. bevare, oppbevare. uchronić v. beskytte mot. uchwajlać, ~lić v. beslutte, vedta; ~ła f. vedtak, beslutning. uchwyt m. (rączka) handtak, skaft; (ujęcie ręką) grep, tak.

uchy bi(a)ć v. feile; sare; forsę seg imot; ~bienie n. forseelse; feil; fomaermelse. uciąć V. klippe av. uciążli wość f. besvaerlighet; byrde; ~wy adj. besvaerlig; tyngende, byrdefull; vanskelig. ucich ać, ~nąć v. forstumme; błi stille.

uciec v. flykte; romme; lope bort. uciecha/. glede, fryd. uciejczka f. utflukt; flukt; romming; ~kać v. flykte; romme; lope bort. uciekinier m. flyktning; romling; mil. desertor; ~ka/. se uciekinier. ucieleśni(a)ć v. legemliggjore, personifisere; inkarnere. uciemięż|ać v. undertrykke; ~enie n. undertrykkelse; ~yciel m. undertrykker; ~yć v. imdertrykke. ucierać v. raspe; gni av. ucieszyć glede, gjore glad; ~ się bli glad, glede seg. ucinać V. se uciąć, ucis k m. trykk; press; undertrykkelse; ~kać, ~nąć v. trykke, presse; undertrykke. ucisziać, ~yć v. hysje; roe; gjore stille.

uczcić v. (oddać cześć) aere, hedre; (uświetnić) feire. uczci wie adv. aerlig; ~wość f. aerlighet wy adj. aerlig. uczelnia/. skole. uczenie n. laering. uczę nnica/. elev (jente); ~ń m. elev; laerling.

uczesać v. gre, kjemme; ~ się gre seg, kjemme seg. uczesanie n. frisyre. uczestnictwo n. deltagelse; ~czyć v. delta; ~k m. deltager. uczęszczać v. besoke, frekventere;

~ do szkoły g& pś skole.

uczoność/. terdom. uczony ni. vitenskapsmann; adj. laerd.

uczt a/, fest, bankett, festmiddag; ~ować v. feste. uczucie n. folelse. uczuciowość/, folsomhet; ~wy adj. folsom. uczu|ć, ~wać v. fole. uczul[enie n. (wrażliwość) folsomhet; med. allergi; ~ony adj. allergisk.

uczyć v. laere, undervise; ~ się laere (seg); studere. uczynek m. handling. uczynić v. gjore; utfore. udać v. late som (om); ~ się lykkes. udany adj. vellykket. udar m. med. slag, anfall; ~ serca hjerteattakk; ~ słoneczny heteslag, solstikk. udaremni(a)ć v. forhindre, velte. udawać v. late som (om); ~ się se udać się.

udekorować v. dekorere. uderzać v. se uderzyć, uderzenie n. slag, stot. uderzyć v. slź, stote; ~ się sla seg. udławić się v. fż (noe) i vrangstrupen. udo n. anał. lar.

udogodni ć v. lette, gjore bekvem; ~enie n. lettelse. udoskonalać v. se udoskonalić, udoskonalenie n. forbedring, fremskritt.

udoskonalić v. fullkommengjore; forbedre.

udowadniać v. se udowodnić. udowod|nić v. bevise; ~nienie n.

bevis.

udój m. melking. udręczać v. se udręczyć, udręcz enie n. plaging; ~yć v.