58513 thots11

Co się tyczy Brząkacza, pod niebiosa chwalono,

Że postawę ma (nawet usiadłszy)

Tak swobodną, tak godną! A mądrość wrodzoną Widzi każdy, kto w twarz mu popatrzy.

Kupił mapę ogromną, a na mapie, widniało Tylko morze bez wysp, lądu takoż.

Każdy stwierdził z rozkoszą, że rozumie ją całą, Choć nie znawca jest ani smakosz.

„Cóż za korzyść wynika ze zwrotnika, z równika, Po co tym Merkatorem się szasta?”

Brząkacz wołał tak właśnie. A załoga odwrzaśnie: „To są znaki umowne i basta!

Inne mapy są mętne! Jakieś brzegi pokrętne, Jakieś wyspy! A dzięki szyprowi

(Darli się na wyprzódki) nasz ocean gładziutki, Składa się z błękitnych pustkowi!”

Scenka, owszem, przemiła. Ale wkrótce stwierdziła Ta załoga piejąca mu pean,

Ze trząść dzwonkiem w zadumie to jedyne, co umie Szyper ich, by przepłynąć ocean.

Z miny żeglarz bez skazy... Ale jego rozkazy Kręćkiem mogła przypłacić załoga.

Kiedy krzyknął: „Ster w prawo, dziób na lewo, a żwawo!’ To co sternik miał robić, na Boga?

To znów bukszpryt pomylił mu się z radiem... i macie!

„Z tym zjawiskiem (Brząkacz tłumaczy)

Spotykamy się często w tropikalnym klimacie,

Kiedy okręt się... hm... zeżmirłaczy.”

Ale w żaglach najczęściej zawodziło go szczęście.

Wtedy mawiał, stropiony do szczętu,

Że przy wietrze z zachodu chyba nie ma powodu,

By na zachód wiódł kurs okrętu?

19