Tęczowy 71
W okolicach Haast Bluff w Australii centralnej powiada się, że Jarapiri wyłonił się ze skały Winbaraku i stworzywszy cały świat, góry i pustynię, przepełznął do jaskini w Jukuita na pustyni Tanami. W wąwozie Mutitjilda u stóp Uluru (Ayers Rock) śpi kolejny Tęczowy Wąż Wanambi. Podobnie w wodospadzie Jim Jim na północnej skarpie Ziemi Amhema i w Mootwingee w centralnej Nowej Południowej Walii. Pieśni śpiewane w czasie ważnych świąt plemiennych, wysławiają jego stwórczy wysiłek, podobnie jak rysunki piaskowe”. Wyobrażenie Wielkiego Węża Jarapiri (Ngama) w jaskini Jukuita jest uczynione ludzką ręką, lecz to sam Wąż wstąpił w ścianę jaskini. Przykładając dłoń do jego wizerunku i wodząc wzdłuż węża można odnieść się do mocy Węża i Czasu Snu. Bjerre74 był świadkiem przedstawiania Wężowi Ngama świeżo inicjowanych młodzieńców, co pieczętowało ich przynależność klanowo-plemienną. Obrzęd obejmował „obudzenie” Węża pieśnią, adoracje schowanych pod skałą z jego wizerunkiem czuring, oraz przejmowanie mocy Węża poprzez procesję wzdłuż dwudziestometrowego rysunku i dotykanie go dłońmi.
Rys. 13. Obrzęd recytacji mitu o Tęczowym Wężu u Wailbiri oraz rysunek Węża z Jukuita
74 J. B j e r r e, Ostatni ludożercy, Warszawa 1960, s. 44-45.