89603 IMG 15

nic skrapla się w cylindrze, ale uchodzi z niego jako para, unosząc *_e sobą do skraplacza lub w atmosferę ciepło parowania rg.

Jeżeli przyjąć stałe ciśnienie pary dolotowej p = 10 ata, a przeciw-prężność p₀ = 0,1 ata, to zależnie od wielkości oraz od temperatury przegrzania sprawność teoretyczna zmienia się i jest bardzo niska, jak pokazana w tablicy 17.

Tablica 17

Zależność sprawności teoretycznej od stanu pary dolotowej

Sprawność

0,258

0,261

0,263

0,268

Stan pary dolotowej

x = 0,9 « = 1,0 t = 250 i = 300

W jaki sposób można podnieść wartość sprawności teoretycznej? Matematycznie — przez zwiększenie licznika, a możliwe niezwiększanie mianownika.

Wiadomo z własności pary nasyconej, że entalpia i pary nasyconej wzrasta łagodnie wraz ze wzrostem ciśnienia i to tylko do granicy około 30 at, po czym przy dalszym podnoszeniu ciśnienia pary nawet maleje (rys. 140); wynika z tego, że podnoszenia ciśnienia pary dolotowej

Rys. 141-Zależność pracy technicznej od    Rys. 142-Sprawność teoretyczna w za?

ciśnienia dolotowego i temperatury    leżnoicl od ciśnienia dolotowego i odlo

/,

towego

w silnikach parowych prawie nie wywiera wpływu na mianownik w wyrażeniu na sprawność teoretyczną. Wniosek taki byłby błędny, bo jeżeli aa wykresie t-s (rys. 141) prześledzić zmianę wielkości pracy technicznej g wraz ze wzrostem ciśnienia dolotowego przy tym samym ciśnieniu odlotowym, to się okaże, że praca ta w znacznym stopniu się powiększa.

B9

gdyż spadek adiabatyczny AB < CD < F.F. Odnosi się to zarówno do pory nasyconej, jak i do pary przegrzanej MJV < OR << ST.

Opierając się na tych własnościach pary wysnuto praktyczny wniosek i podniesiono ciśnienie pary stosowanej w silnikach parowych z ciśnień stosowanych dawniej do 16 ata, do ciśnień wysokich dochodzących do 100 i 150 at, a w specjalnych warunkach nawet do ciśnienia krytycznego pary wodnej, tj. 225 at (kotły Bensona).

Na wykresie na rys. 142 przedstawiono zależność wartości sprawności teoretycznej od ciśnienia dolotowego przy ciśnieniu odlotowym Po = 0,1 i 1 ata.

Sprawność teoretyczna zależy, jak widać z wykresu na rys, 142, również od ciśnienia odlotowego. Zachodzą tu dwa zasadnicze przypadki: gdy para uchodzi w atmosferę,' a przeciwciśnienie w silniku wynosi 1 ata (~ 1 bar) i gdy para uchodzi do skraplacza, w którym w maszynach parowych panuje ciśnienie około 0,1 ata (~ 1 bar).

86. Straty techniczne w tłokowym silniku parowym rzeczywistym. Oprócz strat związanych z samym układem fizycznym, w którym pracuje silnik parowy, i z własnościami pary, których miarą jest omówiona poprzednio sprawność teoretyczna, w silniku powstają straty techniczne spowodowane tym, że silnik rzeczywisty nie jest doskonały.

¹

Rys. 144-Zależnoić strat wskutek nledo-prowadzenia do zupełnego rozprężenia się pary od napełnienia

Rys. 143-Straty wskutek niezupełnego rozprężania się pary w cylindrze

— ii

Właściwościami, które wywołują techniczne straty cieplne w silniku tłokowym parowym, są:

niezupełne rozprężanie się pary, przestrzeń szkodliwa,

dławienie pary przez organy rozrządcze (stawidła), oddziaływanie na parę metalowych ścian cylindra maszyny parowej i to stanowią największą wartość.

Straty przez niezupełne rozprężanie się pary pochodzą stąd, że w końcowym okresie rozprężania dzięki charakterowi przebiegu krzywej przy niskim ciśnieniu (rys. 143) wykonywana praca

241

tt retliuwy techniki cieplne]