9428
2101 djvu

MIĘŚNIE PRĄŻKOWANE 101

pierwotnej B. Jeżeli chcemy otrzymać szereg szybko po sobie następujących prądów indukcyjnych, automatycznie przerywamy i zamykamy obwód pierwotny, do czego służy t. zwany młoteczek Wagnera. Prąd od ogniwa K prowadzimy do podstawy metalowej na której jest osadzona blaszka elastyczna c z kawałkiem żelaza na końcu. Blaszki tej dotyka z górv śrubka f ostro zakończona, do której dalej idzie prąd, a z niej poprzez cewkę pierwotną p do elektromagnesu <7, umieszczonego pod kawałkiem żelaza, złączonym z blaszką. Wreszcie z elektromagnesu prąd wraca do ogniwa. Gdy zamkniemy obwód. elektromagnes zaczyna działać, przyciąga ku sobie żelazo, zgina sprężynę i przerywa jej zetknięcie ze śrubką; prąd przez

to również się przerywa; elektromagnes przestaje działać, sprężyn ka wraca do swego położenia pierwotnego i znowu zamyka obwód. W celu wyrównania różnic między prądem zamknięcia i otwarcia, Helmholtz zaopatrzył młoteczek Wagnera dodatkiem <7, e, ryc. 37, który sprawia, że prąd pierwotny od stosu K nie ulega przerwaniu, lecz dzięki temu dodatkowi, gdy sprężynka c dotyka śrubki rf, wyłącza cewkę pierwotną P i elektromagnes <7, h, 2, obwodu prądu głównego. W ten sposób unikamy różnicy w działaniu indukcyi własnej cewki pierwotnej i otrzymujemy prądy do pewnego stopnia zrównane. Dla pobudzenia mięśnia prądem indukcyjnym końce drutów cewki wtórnej łączymy z elektrodami biegnącemi do mięśnia. Ponieważ prądy indukcyjne trwają krótko, a przy tern prąd zamknięcia i otwarcia mają kierunek przeciwny, więc nie zachodzi obawa rozkładu elektrolitycznego i można używać elektrod z drutu platynowego.

Działanie fizyologiczne obu prądów indukcyjnych nie jest jednakowe. Zgodnie z prawem du Bois Reymonda prąd zamknięcia, jako wolniej narastający, działa znacznie słabiej od prądu otwarcia. Jeżeli znajdziemy odległość między cewkami, przy której prąd otwarcia zaczyna już wywoływać skurcz mięśnia, dla otrzymania skurczu od prądu zamknięcia trzeba znacznie jedną cewkę do drugiej przybliżyć.