9428
3101 djvu

MIĘŚNIE PRĄŻKOWANE    111

U zwierząt ssąc^^ch mamy mięśnie szybko i wolno się kurczące; pierwsze są barwy jasnej i zawierają mało sarkoplazmy, drugie są czerwone i zawierają sarkoplazmy więcej.

Postać krzywej mięśniowej (ryc. 45). Widzimy w niej ramię wstępujące, odpowiadające okresowi kurczenia się mięśnia, i ramię zstępujące, wyobrażające rozkurcz mięśnia. Czas trwania tych obu okresów nie jest stały; wszelako jako zasadę można przyjąć, że krzywa skurczu mięśnia jest symetryczna, to jest okres kurczenia się trwa tyleż czasu co rozkurcz. Odstępstwa od tego obserwowane przez różnych badaczy, według wszelkiego prawdopodobieństwa, są zależne od typu użytych myografów, względnie od mniejszego lub większego tarcia, wywołanego przez zbytnie obcią-

Kyc. 45.

żenie osi, oraz od stanu mięśnia, jak np. zmęczenia, temperatury, itd. Akt rozkurczu nie jest zjawiskiem biernem i chociaż mięsień całkowicie nieobciążony, leżący np. na rtęci, nie wraca po skurczu do długości pierwotnej, to jednak po przerwaniu u szczytu skurczu nitki łączącej mięsień z myografem, otrzymujemy gwałtowny spad piórka i krzywą o zupełnie innym charakterze, niż krzywa rozkurczu. Druga cecha krzywej skurczu pojedynczego polega na tern, że okres skurczu przechodzi bezpośrednio w rozkurcz, ramię wstępujące krzywej w ramię zstępujące. Na krzywej nie widzimy nigdzie równiny, linii prostej, równoległej do tej, którą kreśli na powierzchni zapisującej mięsień w spoczynku.

Skurcz izometryozny polega na tem, że mięsień nie może zmniejszyć swej długości i przez to zmienia swe napięcie. Jeżeli chodzi o zapisanie krzywej skurczu izometrycznego, to mu-