94280301 djvu

NERWY OBWODOWE 183

nego (Pfluger). Przy słabych prądach jednak, jak widzieliśmy wyżej, przewodnictwo zmniejsza się tylko w okolicy bieguna dodatniego, przy średnich zaś, jak to z doświadczenia Grunhagena i Hermanna wypada, zmienia się na całej przestrzeni, na której działa prąd stały, jakkolwiek zawsze obniżenie przewodnictwa występuje wcześniej w okolicy bieguna dodatniego.

Jeżeli prąd stały zostaje przerwany i bezpośrednio po przerwaniu prądu zbadamy ponownie pobudliwość nerwu w okolicy obu biegunów, to możemy stwierdzić, że wkrótce po przerwaniu pobudliwość przedstawia stosunek odwrotny, a mianowicie zwiększa się

Ryc. 64.

Schemat zmian pobudliwości pod wpływem prądów polaryzujących rozmaitej siły w pierwszym okresie. A — anoda, B — katoda, y_t y_t y_t — przy słabym prądzie y₂ y₂ y₂ — przy średnim, y_s y₃ y_a — przy silnym, x_x x₂ x_a — położenie punktu obojętnego. Punkt ten, jak widzimy, w miarę wzrastania siły prądu polaryzującego posuwa się od bieguna dotatniego do ujemnego, odległość linii !/i y.₂ y_a od linii głównej, wyraża pobudliwość nerwu w danym punkcie, przy-tem linie położone niżej linii głównej oznaczają obniżenie pobudliwości, nad linią główną — zwiększenie.

w okolicy bieguna dodatniego i zmniejsza się w okolicy bieguna ujemnego. Zmiana ta jednak bardzo szybko ustępuje i nerw wraca do stanu pierwotnego.

Zmiany elektrotoniczne możemy jednak obserwować tylko na nerwach wyciętych i ułożonych bezpośrednio na elektrodach prądu stałego; jeżeli zaś prądem stałym działamy na nerwy nie wycięte, np. przykładamy elektrody prądu stałego w pewnej odległości od siebie do skóry w miejscu, w którem przebiega ten lub inny nerw ruchowy, to zmian w pobudliwości nerwu, przynajmniej w tym stopniu, jak w nerwach wyciętych, nie spostrzegamy. To odmienne zachowanie się nerwu, pozostającego wśród innych tkanek, tłuma-